ردیابی ژن های مقاوم به بیماری آتشک درختان سیب (malus domestica) استان اصفهان با استفاده از نشانگرهای scar و ssr

هدف: بیماری‌های گیاهی می‌توانند عامل محدود کننده کاشت یک گیاه در یک منطقه باشند. یکی از شیوه‌های جدید در تولید گیاهان مقاوم به بیماری‌ها، استفاده از نشانگرهای مولکولی می‌باشد. نشانگرهای مولکولی قادر به کشف و آنالیز ژن‌های مهم مقاومت هستند. لذا با توجه به شدت خسارت و تنوع ژنتیکی بیماری آتشک که از بیماری‌های خطرناک درختان میوه‌ی دانه‌دار است، ارزیابی ژرم‌پلاسم درخت سیب ضروری می‌باشد. از این رو پژوهشی با هدف ردیابی ژن‌های مقاومت به بیماری با استفاده از 6 نشانگر scar و ssr در برخی ژنوتیپ‌های سیب استان اصفهان انجام شد.مواد و روش ها: از برگ‌های جوان70 نمونه سیب استان اصفهان، در اوایل اردیبهشت‌ماه نمونه‌برداری و dna به روش ctab استخراج گردید. واکنش زنجیره ای پلیمراز جهت تکثیر قطعات ژنومی6 جفت آغازگر انجام شد. نتایج: نتایج نشان داد در جمعیت ها، آغازگرها باند نادر و معمولی تکثیر شده در 25 یا کمتر از 25 درصد جمعیت و 50 یا کمتر از 50 درصد جمعیت تکثیر نکردند. جمعیت سمیرم- حنا بیشترین مقدار شاخص های تنوع ژنتیکی نی، شانون، تعداد آلل موثر و متفاوت را داشت که نشان دهنده تنوع ژنتیکی بیشتر در این جمعیت نسبت به سایر جمعیت‌ها است. تجزیه واریانس مولکولی نشان داد تنوع بین جمعیتی از لحاظ آماری معنی‌دار نمی‌باشد و 92% تنوع مربوط به درون جمعیت ها بود. بیشترین فاصله ژنتیکی بین جمعیت های سمیرم-حنا و سمیرم- پادنا بود و فاصله بین دورترین و نزدیکترین جمعیت ها کم بود که این نتیجه به وسیله تجزیه واریانس مولکولی نیز تایید گشت. نتیجه گیری: 6 آغازگر به خوبی تکثیر شده و تمایز بین جمعیت ها را نشان دادند لذا نشانگرها به درستی انتخاب شده اند. همچنین نتایج حاکی از تنوع بین جمعیتی بسیار کم بود اما با تلاقی دورترین و نزدیکترین جمعیت‌ و سپس تلاقی نتاج بدست آمده، می‌توان جهت هرمی شدن ژن‌های مورد نظر و تولید نوترکیبی قوی‌تر و متنوع‌تر بهره جست.