بررسی تنوع ژنتیکی جمعیت اسب‌های شمالغرب ایران با استفاده از نشانگرهای ریزماهواره‌ای

هدف: هدف مطالعه حاضر، بررسی تنوع ژنتیکی در شش جمعیت اسب ایرانی شامل اسب‌های بومی اردبیل، اسب‌های موجود در باشگاه‌های پرورش اسب اردبیل و نژادهای عرب، دره‌شوری، کردی و قره‌باغ بود.مواد و روش‌ها: برای انجام مطالعه حاضر، از 100 راس اسب نمونه‌گیری به عمل آمد. پس از استخراج و تعیین کیفی dna، واکنش زنجیره‌ای پلیمراز برای هشت نشانگر ریزماهواره‌ای مورد مطالعه، صورت گرفت. تنوع ژنتیکی و آنالیزهای آماری با استفاده از نرم‌افزار genalex 6.5 محاسبه شد. درخت فیلوژنیکی با استفاده از اطلاعات نشانگرهای ریزماهواره‌ای رسم گردید که نشانگر فواصل ژنتیکی این اسب‌ها می‌باشد. همچنین ساختار ژنتیکی جمعیت‌های اسب‌های ایرانی با استفاده از نرم‌افزار structure مورد آنالیز قرار گرفت.نتایج: نتایج بدست آمده نشان داد که تعداد آلل‌های مشاهده شده در اسب‌های بومی اردبیل برابر با 22 است در حالیکه این مقدار برای نژاد دره‌شوری 7.5 می‌باشد. هتروزیگوسیتی مشاهده شد در محدوده 0.865 برای نژاد کردی تا 1 برای نژاد قره‌باغ بود. میانگین کل تعداد آلل‌های مشاهده شده برابر با 13.729 محاسبه شد. بررسی درخت فیلوژنتیکی نشان داد که اسب‌های بومی اردبیل و اسب‌های باشگاه‌های پرورش اسب اردبیل دارای فاصله ژنتیکی کمی می‌باشند.نتیجه‌گیری: بررسی تنوع ژنتیکی اسب‌های ایرانی با استفاده از هشت نشانگر ریزماهواره‌ای، نشان داد که تنوع ژننتیکی قابل توجهی در جمعیت‌ اسب‌های ایرانی در شمالغرب ایران وجود دارد. بخشی از این تنوع به دلیل استفاده از آمیزش‌های کنترل نشده بین نژادی می‌باشد.