اثر عصاره آبی برگ آلویه ورا بر پاسخ محور مغزی-روده ای به دنبال القای زخم معده ناشی از اسید استیک در موش های صحرایی نر

زمینه و هدف: ارتباط دوطرفه بین مغز-روده در انسجام عملکرد گوارشی و مغزی مهم است. بنابراین هدف این تحقیق بررسی اثر عصاره آبی آلویه ورا بر محتوای آب مغز، روده و ترشح اسید معده به دنبال القا زخم معده ناشی از اسیداستیک در موش های صحرایی نر بود.مواد و روش کار: موش های صحرایی بطور تصادفی در3گروه 7تایی قرارگرفتند: گروه سالم، گروه زخم معده و گروه درمان با آلویه ورا. سطوح اسید، محتوای آب مغز و روده درهر نمونه 8 روز پس از شروع زخم معده، اندازه گیری شد. اولسر معدی توسط تزریق اسیداستیک 20% به زیرسروز القا شد. یافته ها: سطح اسید معده درگروه درمان در مقایسه با گروه زخم کاهش معنی داری داشت (05/ 0 p < ) اما درگروه درمان و زخم در مقایسه با گروه سالم تفاوتی نداشت. بعد از درمان، مقدار آب بافت مغز تفاوت معنی داری با گروه سالم و زخم نداشت (05/ 0 p < ). محتوای آب دیودنوم در گروه درمان در مقایسه باگروه سالم بطور قابل توجهی کاهش یافت (05/ 0 p < )، اما گروه زخم با گروه سالم و درمان تفاوت معنی داری نداشت. نتایج هیستوپاتولوژیک، پرخونی در عروق و ارتشاح گلبول های سفید در بافت همبند آستر مخاط را نشان داد. شرایط بهبود بعد از درمان با آلویه ورا دیده شد.نتیجه گیری: به نظر می رسد که اثر محافظتی آلویه ورا ممکن است ناشی از اثر مهاری این عصاره بر ترشح اسید معده باشد. این اثر می تواند بخاطر حضور لکتین درگیاه باشد.