تاثیر تمرین هوازی بر حافظه ارقامی و تصویری افراد مبتلا به سندروم داون

زمینه و هدف: علیرغم انبوه یافته‌ها مبنی بر ارتباط مثبت تمرین هوازی با عملکردهای شناختی، داده‌ها در جمعیت‌هایی چون مبتلایان به سندروم داون که از نقص حافظه‌ای رنج می‌برند، اندک و محدود به نمونه‌های حیوانی می‌باشد. هدف از پژوهش حاضر بررسی تاثیر تمرین هوازی بر حافظه کوتاه‌مدت افراد مبتلا به سندروم داون است.مواد و روش کار: در این مطالعه کارآزمایی بالینی، نمونه تحقیقی 20 نفری از میان مبتلایان به سندروم داون کانون سندرم داون کرج انتخاب شده و به طور تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل قرار گرفتند. پس از ارزیابی حافظه‌ای گروه‌ها توسط تست حافظه‌ای وکسلر، گروه آزمایش تحت یک دوره تمرین هوازی 3 ماهه، 3 جلسه در هفته، قرار گرفته سپس مجدداً ارزیابی حافظه‌ای، از هر دو گروه، به عمل آمد. دادهها با استفاده از نرم افزارspss 16 و آزمون آماری تحلیل واریانس با اندازه‌های تکراری و تی مستقل، مورد تجزیه و تحلیل قرارگرفت. یافته ها: نتایج نشان داد که میان حافظه‌های ارقامی و تصویری گروه‌های کنترل و آزمایش قبل از مداخله تفاوت معناداری وجود نداشت (به ترتیب 585/0=p و 807/0=p)، ولی این تفاوت بعد از مداخله معنادار بود (در هر دو حافظه 001/0 > p). همچنین در حافظه‌های ارقامی و تصویری گروه کنترل پس از گذشت سه ماه، تغییر قابل توجهی ایجاد نشد (به ترتیب 63/0=p و 094/0=p)، ولی گروه آزمایش، تغییرات معنادار و رو به افزایشی را در هر دو حافظه خود تجربه کرد (001/0?p)نتیجه گیری: نتایج حاضر بر ارتباط تمرین هوازی و حافظه کوتاه‌مدت تاکید کرده و استفاده از این قبیل تمرین‌ها را برای ارتقا عملکردهای حافظه‌ای مبتلایان به سندروم داون موثر می‌داند.