مقایسه تاثیر عصاره گل ساعتی و دیازپام در دوران بارداری بر تراکم نورونی نیوکورتکس مغز نوزادان موش صحرایی

زمینه و هدف: گل ساعتی با نام علمی incarnata passiflora (تیره passifloraceae) در طب سنتی به عنوان داروی خواب آور و آرام بخش استفاده می شود. در مطالعه حاضر اثرات مصرف گل ساعتی با داروی دیازپام در دوران بارداری بر ساختار بطن های طرفی مغز نوزادان یک روزه موش صحرایی مقایسه شده است.مواد و روش کار: پژوهش حاضر یک مطالعه تجربی بود. دراین مطالعه، موش های صحرایی باردار پس از آمیزش به 3 گروه 6 تایی: کنترل، تیمار 1(200 میلی گرم/کیلوگرم عصاره گل ساعتی)، تیمار 2(دیازپام 2 میلی گرم/کیلوگرم) تقسیم شدند. تیمار گروه های 1 و 2 از روز 12 حاملگی تا زمان زایمان به صورت روزانه و تزریق زیرپوستی انجام شد. سپس از بین نوزادان متعلق به هر مادر 2 نوزاد انتخاب، مغز آنها فیکس (فرمالین 10%) و پس از تهیه برشهای سریالی (7 میکرون) و رنگ آمیزی (هماتوکسیلین-ایوزین) حجم بطنهای طرفی به روش کاوالیه و تراکم نورونی نیوکورتکس به روش دایسکتور محاسبه شد. در نهایت داده ها با استفاده از نرم افزارspss19 وآزمون تی زوج و آنالیز واریانس یک طرفه مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها: در مقایسه با گروه کنترل، تجویز مادری عصاره گل ساعتی باعث بروز اختلاف معناداری در حجم بطنهای طرفی و تراکم نورونی نیوکورتکس نشد. اما در گروه تیمار با دیازپام حجم بطنهای طرفی و تراکم نورونی به طور معناداری افزایش یافت (05/0 p < ). نتیجه گیری: تیمار با عصاره گل ساعتی با دوز 200 میلی گرم بر کیلوگرم دارای اثرات تراتوژنیک آشکاری بر مغز در حال تکوین جنین نیست. در عین حال اثرات احتمالی تراتوژنیک دوزهای بالاتر عصاره گل ساعتی را نمی توان رد کرد.