مقایسه اثربخشی روان‌درمانی پذیرش و تعهد با رویکرد یکپارچه نگر بر پریشانی روانی افراد اقدام کننده به خودکشی

مقدمه: از آنجایی که اقدام به خودکشی به‌منزله عملی خودویرانگر، آگاهانه و هدفمند در حال افزایش است، هدف پژوهش حاضر بررسی مقایسه‌ی اثربخشی روان‌درمانی پذیرش و تعهد و یکپارچه نگر بر پریشانی روانی افراد اقدام کننده به خودکشی بود. روش کار: این پژوهش از نوع نیمه آزمایشی با طرح پیش‌آزمون، پس‌آزمون و پیگیری می‌باشد. جامعه آماری شامل کلیه افراد اقدام کننده به خودکشی که در سال 1399 در بیمارستان‌های استان خراسان شمالی بستری بودند تشکیل دادند. پژوهش شامل 24 نفر نمونه بیمارستانی بود، که به روش نمونه‌گیری در دسترس انتخاب و به طریق گمارش تصادفی در دو گروه آزمایشی (12 نفری) قرار گرفتند. مداخلات به‌صورت فردی و به مدت 8 جلسه 90 دقیقه‌ای اجرا گردید. ابزار پژوهش پرسشنامه پریشانی روانی کسلر (2002) بود. اطلاعات در چهار مرحله پیش‌آزمون، جلسه چهارم، پس‌آزمون و پیگیری جمع‌آوری گردید. داده‌ها با استفاده از روش تحلیل واریانس آمیخته چند متغیری و از طریق نرم‌افزار spss نسخه 26 مورد تجزیه‌وتحلیل قرار گرفتند. یافته‌ها: مداخلات هر دو روش درمانی، باعث کاهش نمرات پریشانی روانی افراد اقدام کننده به خودکشی شده است، در خصوص مقایسه اثربخشی دو مداخله، رویکرد یکپارچه نگر اثربخشی بیشتری در مرحله پس‌آزمون و پیگیری نشان داد.نتیجه گیری: رویکرد یکپارچه نگر مبتنی بر چهار عامل مشترک در کاهش پریشانی روانی موثرتر بوده بر این اساس، اثربخشی درمان‌ها توسط عوامل مشترک رویکردها تعیین می‌گردد.

comparison of the efficacy of acceptance and commitment therapy (act) and integrated approach among psychological distress in people with suicide attempts

introduction: since the suicide attempts increased as self-destructive, conscious, and purposeful actions. this research aimed to compare the effectiveness of two therapeutic approaches, integrative and act, on psychological distress in people with suicide attempts.method: the current research is a quasi-experimental with a pre-experimental-post-experimental study with a follow-up design. the statistical population of the present study included all people with suicide attempts in north khorasan who were hospitalized in 2020. the study sample included 24 subjects who were selected through random sampling and inclusion criteria and assigned randomly into two experimental groups (12 people in each group). act and integrated treatment protocol accomplished in eight 90-minute sessions individually every week. the research tool was kessler psychological distress scale (k-10) (2002). data were collected in four stages: the fourth session, at the end of the intervention, and after two months. data were analyzed using multivariate variance and by spss-26 software.results: both treatments affect psychological distress in the post-test and follow-up phase and have reduced the psychological distress scores of people who attempt suicide. also, comparing the effectiveness of the two interventions, integrated approach was more effective on psychological distress in the follow-up.conclusion: both treatments are effective in reducing psychological distress. therefore, these two treatment methods are recommended for therapists to reduce suicide attempts.