اثربخشی گروه درمانی مبتنی بر کیفیت زندگی بر تاب آوری زنان مبتلا به اختلال مصرف مواد افیونی

مقدمه: امروزه مصرف موادومشکلات ناشی از آن یکی از معضلات جهانی است که علاوه برمردان، زنان نیز درگیرآن شده اند، نبود ویژگی تابآوری میتواند احتمال مصرف را درموقعیت های پراسترس زندگی بالا ببرد. ازطرفی کیفیت زندگی وتاب آوری رابطه مثبت ومعنادار دارند؛ بنابراین، هدف پژوهش حاضر بررسی اثربخشی گروه درمانی مبتنی برکیفیت زندگی برتاب آوری زنان دارای اختلال مصرف مواد افیونی است. روشکار: پژوهش ازنوع شبه آزمایشی با پیش آزمون–پس آزمون وگروه کنترل است ،26 نفر از زنان مبتلا به اختلال مصرف مواد به شیوه نمونه گیری دردسترس هدفمند انتخاب شدند و به طور تصادفی در دوگروه آزمایش وکنترل قرارگرفتند. ابتدا برای هردوگروه، پرسشنامه تابآوری کانرودیویدسون، اجرا شد، سپس 10 جلسه گروهدرمانی مبتنی برکیفیت زندگی برای گروه آزمایش، برگزارشده و گروه کنترل به همین تعداد، درمانهای روتین مرکز را دریافت نمودند، نهایتاً، از هردوگروه پس آزمون به عمل آمد. درطول اجرا 4 نفر از پژوهش خارج شده و نتایج حاصل از 22 نفر با نرمافزار آماری 16 spss تجزیه و تحلیل شد. یافته ها: میانگین سنی آزمودنی های پژوهش 29.32 با انحراف استاندارد 3.70 است. همچنین بیشتر افراد پژوهش متاهل54.5% و دارای تحصیلات بین سیکل تا لیسانس بودند. آزمون t مستقل، در سطح معنیداری 0.05 نشان داد تاب آوری گروه آزمایش به طور معناداری از گروه کنترل، بالاتر بود. این درحالی است که تفاوت معناداری بین نمرات تاب آوری آنها در پیش آزمون وجود نداشت. نتیجه گیری: گروه درمانی مبتنی بر کیفیت زندگی سبب افزایش تاب آوری زنان دارای اختلال مصرف مواد میشود. افراد معتاد هنگام تجربه عوامل استرس زا، مستعد مصرف مواد میشوند، افزایش تاب آوری در این افراد میتواند توانایی مقاومت دربرابر استرس را بالا برده و احتمال لغزش را کاهش دهد

The Effectiveness of Group Therapy Based on Quality of Life on Resilience of Women with Opioid Use Disorder

Introduction: Nowadays opioid abuse is one of the universal problems that in addition to men, women are also involved in it, the lack of resilience characteristic can increase the probability of using in the full of stress situations of life. On the other hand, there is a significant and positive relation between quality of life and resilience. So, that purpose of this study is investigation of effectiveness of group therapy based on quality of life on resilience of women with opioid use disorder. Methods: This study is a kind of quasiexperimental or pretest posttest with control group, 22 women with substance use disorder were chosen in a purposive accessible sampling method and stood randomly in two groups’ namely experimental group and control group. At first, resilience questionnaire of Kenner and Davidson was performed. Then 10 sessions of group therapy based on quality of life for experiment group were held and the control group, receive the same number of session of the routine treatments of the center, finally, both groups were given the post test. Data analysis were done through statistical SPSS 16 (P < 0/05). Results: The average age of subjects of study was 29/32 with a standard deviation of 3/70; also, most participants were married (54/5%), their educational levels were middle school education up to graduate education. the independent ttest with the significant level of P < 0/05, showed resiliency of the experimental group who received group therapy based on quality of life was significantly higher than the control group. However, there was no significant difference between their resiliency scores in the pretest. Conclusions: Group therapy based on quality of life will cause increase of resilience of women with substance use disorder. Addict people when experiencing stressor are disposed to substance use. Increasing resilience in these individuals can increase the ability to withstand stress and reduce the likelihood of lapse