بررسی تحلیل مسیر کارکردهای مثبت روانشناختی در مادران کودکان فلج مغزی

مقدمه: پژوهش حاضر با هدف تعیین روابط کارکردهای مثبت روانشناختی با استفاده از تحلیل مسیر انجام شد. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه مادران کودکان فلج مغزی استان خراسان شمالی در سال 96 و 97 می باشد. روش کار: نمونه ها به شیوه نمونه گیری دردسترس انتخاب شد [به تعداد 105 نفر]. داده های پژوهش با استفاده از هشت پرسشنامه آزمون امید به زندگی، بهزیستی روانشناختی، نشاط ذهنی، رضایت از زندگی، خودکارآمدی، معنویت، تاب آوری، بخشش، گردآوری شده و از طریق رویکرد کمترین مربعات جزئی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته اند. یافته ها: نتایج بدست آمده از مدل نشان داد، ابتدا معنویت به منظور تبیین بخشش، نشاط ذهنی و امید به زندگی وارد الگو شد. سپس متغیرهای نشاط ذهنی، امید به زندگی و بخشودگی به عنوان سازه های میانجی و پیش بینی کننده رضایت از زندگی، تاب آوری، خودکارآمدی و بهزیستی روانشناختی وارد مدل شدند. بنابراین مشخص است که متغیرهای نشاط ذهنی، امید به زندگی و بخشش میتواند تعدیل کننده رابطه بین معنویت با رضایت از زندگی، تاب آوری، خودکارآمدی و بهزیستی روانشناختی باشد . در این میان، مسیر متغیر بهزیستی روانشناختی با خودکارآمدی به طور مستقیم و با رضایت از زندگی با میانجی گری خودکارآمدی معنادار شد. تاب آوری علاوه بر تاثیر مستقیم بر بهزیستی روانشناختی اثرات غیرمستقیمی از طریق متغیر میانجی گری این متغیر بر خودکارآمدی دارد. درحالی که، معنویت قدرت پیش بینی نشاط ذهنی را با میانجی گری امید به زندگی دارد. نتیجه گیری: با توجه به یافته های حاصله، به منظور افزایش سطح رضایت از زندگی، تاب آوری، خودکارآمدی و بهزیستی روانشناختی مادران کودکان فلج مغزی باید به معنویت، نشاط ذهنی، امید به زندگی و بخشش توجه بیشتری مبذول گردد.