تاثیر ریپرفیوژن پس از ایسکمی کوتاه مدت بر طناب نخاعی موش صحرایی

مقدمه: ایسکمی نقش مهمی در گسترش آسیب های پاتولوژیک در نوروپاتی های مختلف ایفاد میکند و ریپرفیوژن ناهنجاری های پاتولوژیک و فیزیولوژیک اعصاب تحت ایسکمی را تقویت می نماید . در این تحقیق اثر مدت زمان کوتاه ریپرفیوژن در آسیب ایسکمی / ریپرفیوژن طناب نخاعی موشص حرایی بررسی شده است. روش کار: هیجده سر موش صحرایی (اسپراگو -داولی، 250-350 گرم) به 3 گروه تقسیم شدند: گروه i (شم جراحی، آئورت شکمی نمایان شد)، گروه ii، (شصت دقیقه ایسکمی آئورت شکمی و بدنبال آن 48 ساعت ریپرفیوژن)، گروه iii، (شصت دقیقه ایسکمی آئورت شکمی و بدنبال آن 72 ساعتریپرفیوژن). همه حیوانات در طی 48 ساعت یا 72 ساعت پس از جراحی بوسیله شاخص نقص حرکتی (mdi)، مالون دی آلدئید (mda)، ظرفیت تام آنتی اکسیدانی (tac) و هیستوپاتولوژی ارزیابی شدند. یافته ها: میانگین نمره mdi درگروه های ii و iii اختلاف معنی داری ندارد (p>0.05). میانگین تعداد نورون های حرکتی سالم نخاع در گروه iii بطور معنی داری کمتر از گروه ii بود (0.05>p). میانگین سطح پلاسمایی tac در گروه iii به طور معنی داری پایینتر از گروه ii بود (0.05>p). نتیجه گیری: این نتایج نشان میدهند که افزایش زمان ریپرفیوژن از 48 به 72 ساعت ممکن است سبب افزایش فلج در اندام های عقبی موش صحرایی شود.