نگرش متخصصین اورولوژی در مورد موضوعات شایع ولی مورد اختلاف نظر

زمینه و هدف: تصمیم گیری در رابطه با انتخاب درمان سرطان امری پیچیده است که نیازمند اطلاعات اساسی می باشد. معمولا پزشک تنها کسی است که این اطلاعات را در اختیار دارد. از این رو در این مطالعه ما تصمیم به بررسی درمان انتخابی اورولوژیست ها در موارد ابتلا خودشان به سرطان مثانه و پروستات کردیم.مواد و روش کار: تعداد 183 پزشک وارد این مطالعه شدند. پرسشنامه ای که توسط شرکت کنندگان تکمیل شد شامل اطلاعات دموگرافیک و انتخاب روش انتخابی در صورت نیاز به مداخله اورولوژی برای خود پزشک یا نزدیکان او بود. یافته ها: در مراحل اولیه سرطان پروستات 43% ارولوژیست ها چک پی.اس.آ و پی گیری، 37% رادیکال پروستاتکتومی را ترجیح دادند و در مراحل پیشرفته 73% رادیکال پروستاتکتومی را انتخاب کردند. در سرطان مهاجم مثانه 43% از پزشکان رادیکال سیستکتومی و 31% سیستکتومی با حفظ کپسول را بهتر دانستند. اعضای هیئت علمی بیشتر به رادیکال پروستاتکتومی در مراحل اولیه و سیستکتومی با حفظ کپسول تمایل داشتند در حالیکه پزشکان مشغول در مراکز خصوصی و دولتی به چک آنتی ژن و پیگیری تمایل بیشتری نشان دادند. سیستکتومی رادیکال کلاسیک در سرطان مهاجم مثانه در مراکز دولتی غیرآموزشی و بخش خصوصی سیستکتومی با حفظ کپسول رایج تر بود. بیشترین میانگین سالهای فعالیت با انتخاب رادیوتراپی و کمترین میانگین تجربه با عدم پیگیری همراه بودند. در سرطان پیشرفته پروستات در تمام رده های تجربه بالینی بیشترین انتخاب به ترتیب رادیکال پروستاتکتومی، رادیوتراپی و عدم پیگیری بود. نتیجه گیری: از یافته های این پژوهش این نتیجه حاصل شد که انتخاب نوع درمان یا تجربه بالینی و محل فعالیت ارتباط دارد به طوری که در میان اعضای هیئت علمی رادیکال پروستاتکتومی و سیستکتومی با حفظ کپسول رایج تر بود و در سرطان پیشرفته پروستات بیشترین تجربه بالینی با رادیوتراپی در ارتباط یود.