دین و مدرنیته از نگاه آنتونی گیدنز

کلید فهم اندیشه های دینی گیدنز در نظریه «مدرنیته متاخر» و انتقاد او از سنت جامعه شناسی کلاسیک است. از دید گیدنز، مدرنیته دارای دو مرحله اولیه و متاخر است و در هر یک از این دو مرحله، تعامل دین و مدرنیته یکسان نبوده است. درک و تفسیر نادرست از ماهیت مدرنیته در مرحله نخست آن، باعث شکل‌گیری این اندیشه شد که نفوذ و جایگاه اجتماعی دین در جامعه مدرن، کاهش یافته است و سرانجام ناپدید خواهد شد. اما در مرحله دوم مدرنیته، نوعی احیای گرایش های دینی و معنوی پدید آمده است که ریشه در ویژگی‌های خاص این مرحله دارد. وی، با بررسی پیامدهای مدرنیته و نقد اندیشه‌های جامعه‌شناسان اولیه (کارل مارکس، امیل دورکیم و ماکس وبر) چنین نتیجه می گیرد که دین در آستانه نابودی نیست، اما احیای گرایش‌های دینی مدرنیته متاخر به معنای بازگشت به دینداری سنتی هم نیست؛ دین می تواند با مدرنیته هم زیستی داشته باشد، مشروط بر آن که تن به گفتگو و باز اندیشی بسپارد.