تجسم زنانۀ حکمت الهی در دین یهود و دین بودایی

یکی از موضوعات مورد بحث در الهیات فمینیستی، بررسی جنبه ی مونث الهی در ادیان گوناگون است که به واسطه ی آن، جایگاه زنان در جامعه ی دینی بالا برده می شود. در این میان، تجسم زنانه ی حکمت الهی از مهمترین مباحث مطرح شده در این زمینه به شمار می آید. این شخصیت الهی زنانه، در دو دین یهود و بودایی جایگاه برجسته ای را به خود اختصاص داده است. حکمت متشخص زنانه در دین یهود در مقام حخما یا شخینا و در دین بودایی در مقام پراجناپارامیتا، ظاهر گشته است. از آن رو که این ادیان، از قدیمی ترین و پرطرفدارترین ادیان جهان محسوب می شوند، بررسی حکمت متشخص الهی در قالب زنانه اش اهمیت فراوانی دارد چرا که شباهت ها و تفاوت ها در آموزه هایی که پیرامون این شخصیت پدید آمده است نمایان شده و تاثیر آن در جامعه ی دینی با ارزش بخشیدن به جایگاه زنان مشخص می گردد. در این پژوهش، کوشش می شود که سیر تحول این مفهوم در این دو سنت دینی، ابعاد و کارکرد اجتماعی آن مورد بحث قرار گیرد.

Feminine Embodiment of Divine Wisdom in Judaism and Buddhism

Studying about the feminine aspect of God in various religions is one of the topics that has been discussed in feminist theology and it could promotes the status of women in the religious community. One of the important issues in this field is the feminine embodiment of divine wisdom. This female divine figure has a prominent place in the two religions, namely, Judaism and Buddhism. The embodied feminine wisdom has appeared in Judaism as Hakhma or Shekhina and in Buddhism as Prajnaparamita. Since these religions are known as the oldest and most popular religions in the world, it is very important to study about the embodied divine wisdom in its feminine form. Moreover, the impact of this issue on the religious community has been cleared. This research tries to discuss the evolution of this concept in these two religious traditions, its dimensions and social function.