رویکرد اریگن به مسیح‌شناسی

اریگن اسکندرانی از مهم‌ترین مدافعان مسیحیت است، از این لحاظ که درمورد رابطۀ خدای پسر یا لوگوس الهی با خدای متعال، بهترین تبیین را به دست داده و برای نخستین بار در کلام مسیحی واژۀ هم‌ذات را به کار برده است. از دیدگاه او خدای پدر و لوگوس الهی از یک ذاتند اما به لحاظ کارکرد و ویژگی تفاوت دارند و هریک بنابر وظیفه، نقش خود را در الوهیت ایفا می‌کنند. او میان خدای پدر و پسر تفاوت ماهوی قائل است و همین موضوع به  طرح یک رابطۀ طولی میان دو اقنوم الوهی منجر می‌شود. اریگن معتقد است که لوگوس الهی در بدن عیسی‌مسیح جسم گرفت و در زمین ساکن شد. این لوگوس متجسد دو ماهیت الوهی و بشری دارد؛ در ماهیت بشری‌اش خدای متجسدی است که برای نجات و رستگاری انسان صورت بشری به خود گرفته است. تجسد لوگوس الهی، تکمیل عهدی است که خداوند با انسان پیش از آفرینش جهان بسته است. در این مقاله جایگاه اریگن در الهیات مسیحی و آرای او در حوزۀ مسیح‌شناسی را بررسی می کنیم.

Origen’s Approach to Christology

One of the most vehement defenders of Christianity, Origen for the first time ever in Christian studies used the word, homoousios to define the relation of god the son/divine logos with respect to God himself. To him, God the Father and the divine Logos are of the same substance but possess different functions and properties, and each plays its part in divinity according to its own function. He differentiates substantively between God the Father and God the Son, which culminates in the proposition of a linear relation between the two divine hypostases. Origen posits that the divine word was incarnated in the body of Jesus Christ and settled on earth. The incarnate Logos possess two divine and human natures, and whose human nature is an incarnate God who purposely attained human form and countenance to help bring about human deliverance and salvation. Incarnation of the divine Logos is the completion of a pledge that god has made with man before the creation of this world. This research attempts to examine Origen’s standing in Christian theology and delve deeper into his notions of Christology.