نقش ملائکه و شیاطین در شکل‌گیری مفهوم شهر خدا در اندیشه آگوستین

طراحی شهر خدا نزد آگوستین کاملاً بر محور فرشتگان و اهریمنان صورت گرفته است. به زعم وی خدا به همة فرشتگان، طبیعتِ خیر عطا کرده است و آن‌چه که باعث لغزش برخی از آن‌ها می‎شود عبارتست از روی گردانی از محبتخدا و روی آوردن به جایگاه شخصی خود فرشتگان. در واقع، تکبر اولین گام در ایجاد شکاف بین فرشتگان است که آن‌ها را به دو دسته فرشتگان مقدس و فرشتگان شرور (اهریمنان) تقسیم می‎کند و دو شهر را شکل می‎دهد، شهر خدا در مقابل شهر زمینی. این دیدگاه آگوستین باعث طرح مسئله چگونگی انحراف اراده در فرشتگان و شکل‎گیری مفهوم شهر خدا می‌شود. به نظر می‎رسد که آگوستین برای حل این مسئله با تکیه بر آموزه‎های کتاب مقدس به دو مفهوم «تمسک به خدای متعالی» و «تکبر»در ساحت فرشتگان متوسل می‎شود و انحراف اراده را نیز در تقریر نهایی دیدگاه خویش محفوظ می‎دارد. در این مقاله با بررسی آثار آگوستین و تحلیل نظرات او، جایگاه اهریمنان و فرشتگان را در شکل‎گیری مفهوم شهر خدا و شهرزمینی بررسی می‌نماییم.

Augustinian Demonology and Angelology in shaping the Concept of the City of God

Augustine creates his City of God according to ChristianDemonology and Angelology. In his opinion, God has bestowed the good nature upon all the angels but what makes some of them go astray is their negligence of God’s love. In fact, arrogance is the first step in creating a gap between the angels, which divides them into two categories holy angels and evildoers, so they form two cities. This Augustine’s perspective raises this question: why did the angels fall? Augustine himself relying on the teachings of the Bible answer that autonomous and selfinitiated sin of pride caused the angles to divert from God’s will. Augustine, in this way, arranges and explains one of the most important concepts of Christian theology on the basis of angelology, in such a way that no one has done this before in the Christian theology.