ارزیابی مقاومت برخی توده‌های خربزه و طالبی به نژاد 2-1 نسبت بهfusarium oxysporum f. sp. melonis عامل پژمردگی فوزاریومی

پژمردگی آوندی خربزه و طالبی ناشی ازfusarium oxysporum f. sp. melonis (fom)  یکی از مهم‌ ترین بیماری‌های این گیاه در دنیا می‌باشد. به منظور ارزیابی واکنش توده‌های خربزه و طالبی نسبت به این بیماری، 57 توده بومی و خارجی در قالب طرح بلوک‌های کامل تصادفی در سه تکرار در یک آزمایش گلخانه‌ای مورد بررسی قرار گرفتند. ریشه‌های زخمی شده گیاهچه‌های یک تا دو برگی 15 روزه با سوسپانسیون اسپور قارچ مایه‌زنی و به سینی‌های کشت برگردانده شدند. میزان فنل کل، سطح زیر منحنی پیشرفت بیماری، شدت بیماری، درصد گیاهان مرده و دوره نهفتگی در آن‌ها تعیین و یادداشت‌ برداری شد. نتایج تجزیه واریانس نشان داد که اختلاف ژنوتیپ‌های مورد مطالعه برای همه صفات در سطح احتمال یک درصد معنی‌دار بود که بیانگر وجود تنوع گسترده برای همه صفات مورد مطالعه در این توده‌ها می‌باشد. ژنوتیپ ایزابل مقاومت بالایی به بیماری نشان داد و تمام توده‌های ایرانی خربزه و طالبی به بیماری حساسیت نشان دادند. تجزیه خوشه‌ای، توده‌ها را در پنج گروه متفاوت طبقه‌ بندی کرد. بیشترین فاصله ژنتیکی بین توده‌های گروه‌های دوم و پنجم به دست آمد. بر این اساس و با انجام تلاقی بین توده‌های گروه‌های دوم و پنجم می‌توان جمعیت‌های پایه ای برای انجام مطالعه نحوه عمل و شناسایی ژن(های) موثر در تحمل به پژمردگی آوندی فوزاریومی تشکیل داد.