تعیین مدل پهنه بندی اکولوژیکی مناطق مستعد احیا بیابان با استفاده از منطق Fuzzy (مطالعه موردی: دشت سیستان)

امروزه یافتن مکان یا مکان های مناسب برای ایجاد یک فعالیت در حوزه جغرافیایی معین، جز مراحل مهم طرح‌های اجرایی، به ویژه در سطح کلان و ملی به شمار می‌رود. جهت انتخاب مناطق بیابانی مستعد احیا ، یکی از مناسب ترین ابزارها، استفاده از مدل های رایانه ای است. تاکنون مکان یابی با استفاده از منطق فازی و سیستم های اطلاعات جغرافیایی در زمینه‌های تخصصی مختلف انجام شده است، با توجه به نیاز این حوزه مطالعاتی در زمینه، به کارگیری و ارایه مدل های جدید مبتنی بر سیستم های اطلاعاتی، استفاده از این مدل جهت تعیین اراضی بیابانی مناسب احیا ، با درجه ریسک کم تر و یا درجه موفقیت بیشتر احیا بیابان برای اجرای طرح های مقابله با بیابان زایی، مهم ترین هدف این تحقیق است. روش مورد استفاده در این تحقیق بررسی و گروه بندی پارامترهای محیطی موثر در احیا بیابان با استفاده از روش اجماع دلفی و ارزش گذاری آن ها بر اساس منطق فازی بوده است. برای نقشه سازی واحدهای خاک از روش های میان یابی از جمله معکوس فاصله وزنی و روش های زمین آماری همچون کریجینگ استفاده گردید. از روش کریجینگ به علت خطای پیشگویی، کم تر استفاده شد و از عملگرهای مختلف فازی از جمله اجتماع و اشتراک و جمع و ضرب جبری و گامای فازی استفاده گردید. در پایان، عملگر تلفیقی گامای 8/0 بهترین سازگاری را برای شناسایی اراضی بیابانی و مستعد برای احیا بیابان به همراه میزان موفقیت یا ریسک کمتر برای احیا بیابان و با حداکثر احتیاط لازم در این پهنه ها را ارایه داد.