مقایسه میزان آسایش حرارتی انسانی در شرایط آب و هوایی خشک و مرطوب (مطالعه موردی شهر یزد و ساری)

ارزیابی شرایط اقلیمی در ارتباط با آسایش و احساس راحتی انسان، پایه و اساس فعالیت های معماری، شهرسازی و جهانگردی می باشد. از این رو برآورد و مقایسه محدوده های آسایش در اقلیم های مختلف ضروری به نظر می رسد. بنابراین در این مقاله با استفاده از شاخص دمای ظاهری (apparent temperature) اقدام به برآورد اثر توام دما و رطوبت در شرایط آسایشی انسان در دو منطقه خشک ایران مرکزی و مرطوب سواحل دریای خزر شد. در این رابطه دو شهر یزد و ساری به ترتیب به عنوان نمونه های بارز اقلیم های خشک و مرطوب در نظر گرفته شد. شرایط آسایش حرارتی در طی دوره آماری ده ساله (2009-2000) بر مبنای میانگین دما، میانگین دمای حداکثر مطلق، میانگین رطوبت نسبی و میانگین حداقل رطوبت نسبی به تفکیک ماه برآورد شد. بر اساس نتایج حاصله در ماه های گرم سال (از اردیبهشت تا شهریور)، در شرایطی که دمای هوا به مرز 35 درجه سانتی گراد نزدیک شود خطر وقوع گرما زدگی،آفتاب زدگی و احساس ناراحتی برای انسان در شهر ساری به طور بالقوه بیشتر از یزد می باشد.