مطلوبیت زیستگاه رودک عسل‌خوار (mellivora capensis) در استان کرمان

با تشدید کاهش تنوع زیستی و فروافت زیستگاه به واسطه‌ تخریب و تکه‌تکه شدن، محققان به دنبال یافتن معیارهایی برای اولویت‌بندی مناطق و گسترش سطح مناطق تحت حفاظت بر پایه‌ پراکنش و فراوانی به ویژه گونه‌های شاخص هستند. رودک عسل‌خوار یکی از گوشتخواران متوسط جثّه‌ کشور است که پراکندگی افروتروپیکال داشته و یکی از آخرین حد‌های پراکندگی شمالی آن به ایران می‌رسد. اطّلاعات پراکندگی و بوم شناختی این گونه نه تنها در ایران بلکه در کل محدوده پراکندگی آن در دنیا اندک است. در این مطالعه به گردآوری اطّلاعات حضور این گونه در استان کرمان و استفاده از نقاط حضور بدست آمده برای شناسایی زیستگاه‌های بالقوه و عوامل زیست، زمین و اقلیمی موثر در پراکندگی گونه در کل سال پرداخته شد. ابزار مورد استفاده، الگوریتم حداکثر بی‌نظمی در محدوده‌ استان کرمان بوده است. نتایج نشان داد بیش از یک پنجم مساحت استان برای زیست این گونه از مطلوبیت برخوردار است. بخش اعظم زیستگاه‌های مطلوب گونه در نیمه‌ غربی استان در محدوده‌های ارتفاعات بیش از 2000 متر بالاتر از سطح دریا قرار دارند. دمای سالانه‌ پایین‌تر و بارندگی بیشتر برای گونه مطلوب‌تر بوده و با افزایش دما و افزایش خشکی از مطلوبیت زیستگاه کاسته می‌شود. بررسی‌های میدانی نشان دهنده‌ آسیب این گونه به مناطق روستایی به ویژه مرغداری‌های مردم محلّی و همچنین کندوهای عسل است که منجر به آن می‌شود تا تعارض با جوامع انسانی گونه را مورد تهدید شدید قرار دهد.

Habitat Suitability of Honey Badgers (Mellivora capensis) in Kerman Province

With the intensification of biodiversity decline and habitat loss due to destruction and fragmentation, scientists are looking for criteria for prioritizing wildlife habitats and expanding protected areas based on the high distribution and abundance of the species, especially indicator species. One of the Iranian middle-sized carnivores is Honey Badger with Afrotropical distribution the utmost spread of its northern dispersion reaches Iran. Its distribution and ecological information are scarce in Iran and in all its distribution range in the world. In this study, through gathering presence point data in Kerman province, potential habitats and effective biogeoclimatic parameters affecting the species distribution during the year were identified. The Maximum Entropy modeling approach was applied. According to the results, more than one-fifth of the province is suitable for the species. Most parts of the preferable habitats are in the western half of the province at an altitude of above 2000 meters above sea level. Habitats with the lower annual mean temperature and higher annual precipitation are more suitable for the species increasing annual mean temperature and dryness, the suitability of habitat decreases. Field surveys showed that damage to the poultries and beehives resulted in a high conflict between Honey Badger and local people.