تعیین آستانه تحمل به شوری گونه‌های سالیکورنیا با استفاده از آب خلیج‌فارس

تشدید روند شورشدن منابع آب و خاک، لزوم توجه بیشتر به گونه های شورزی را دوچندان کرده است. در این پژوهش تاثیر تنش شوری به‌صورت درصدهای مختلف (شاهد، 15، 30، 45، 60، 75، 90 و 100 درصد) از آب خلیج فارس (58 دسی زیمنس برمتر) بر جوانه زنی و رشد گیاهچه گونه های مختلف سالیکورنیا، به‌منظور تعیین آستانه تحمل به شوری و آستانه کاهش 50 درصدی در مرکز ملی تحقیقات شوری در یزد در سال 1395 بررسی شد. گونه های مورد استفاده شامل دو گونه salicornia europaeaو s. bigelovii به همراه سه توده بومی خورِ مُزین (استان بوشهر)، ایلخچی (استان آذربایجان شرقی) و مرکزی (مناطق مرکزی ایران) بود. نتایج نشان داد که میانگین جوانه زنی گونه ها از شوری 25 درصد آب خلیج فارس به طور معنی داری کاهش یافت، ولی جوانه زنی هیچ‌کدام از گونه ها حتی در شوری 100 درصد آب خلیج فارس متوقف نشد. بااین‌حال، با افزایش شوری طول گیاهچه توده خورِ مُزین و گونه های s. europaea و s. bigelovii کاهش، ولی توده های ایلخچی و مرکزی به‌ترتیب تا شوری 45 و 60 درصد آب خلیج فارس افزایش و پس‌ازآن کاهش یافت. به طورکلی، همه گونه های سالیکورنیا تحمل به شوری بالایی داشتند، ولی تفاوت قابل‌ملاحظه‌ای بین گونه های مختلف مشاهده شد، به طوری که حدآستانه تحمل توده های خورِ مُزین، ایلخچی، مرکزی و گونه‌های s. europaea و s. bigelovii به ترتیب 14.36، 5.01، 14.46، 11.91 و 7.54 دسی زیمنس برمتر و حدآستانه کاهش 50 درصد جوانه‌زنی آن ها به ترتیب 56.25، 51.60، 61.15، 32.69 و 27.01 دسی زیمنس برمتر برآورد شد.