اثر کم آبی بر زنده مانی، رشد، تبادلات گازی و روابط آبی نهال های سرو نقره ای و سرو شیراز

امروزه توسعه فضای سبز با گونه های زینتی جنس سرو در بسیاری از نقاط کشور، به ویژه مناطق خشک، بسیار رایج است. با توجه به محدودیت منابع آب در مناطق خشک، تحقیقات در مورد پاسخ این گونه ها به مسئله خشکی ضروری است. این تحقیق با هدف بررسی چگونگی پاسخ های زنده مانی، رشد، تبادلات گازی و روابط آبی نهال های دو گونه سرو نقره ای (cupressus arizonica) و سرو شیراز (c. sempervirens var. fastigiata) به شرایط کم آبی انجام شد. تحقیق در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با سه سطح آبیاری (سه، شش و نه روزه) در سه تکرار انجام شد. نتایج نشان داد که کم آبی بر بیشتر صفات مورد مطالعه نهال ها اثر معنی دار داشت، به طوری که زنده مانی نهال های سرو شیراز در دوره آبیاری نه روزه افت 50/2 درصدی پیدا کرد. این در حالی است که در سرو نقره ای، هیچ نهالی دچار مرگ و میر نشد. با اعمال خشکی، رویش‌های طولی و قطری در هر دو گونه کاهش قابل توجهی یافت اما نهال های سرو نقره ای، رویش طولی بیشتری (در آبیاری شش روزه 47 درصد و در آبیاری نه روزه 43 درصد) نسبت به نهال های سرو شیراز دارا بود. با افزایش خشکی، فعالیت های فتوسنتز، هدایت روزنه ای و پتانسیل آبی نهال ها با کاهش مواجه شدند، ولی مقدار غلظت co2 بین سلولی (ci) و دمای برگ تغییری نکرد. تعرق و محتوای نسبی آب برگ به میزان قابل ملاحظه ای در هر دو گونه کاهش یافت اما در سرو نقره ای کاهش تعرق در آبیاری شش روزه، 12 درصد و در آبیاری نه روزه، 32/3 درصد کمتر از سرو شیراز بود. در مجموع، می توان اظهار داشت که نهال سرو نقره ای نسبت به تنش کم آبی مقاوم تر از نهال سرو شیراز است.