اثر تنش خشکی بر ویژگی‌های مورفوفیزیولوژیکی و بیوشیمیایی سه گونه چمن گرمسیری رایج در خشک منظر

امروزه به دلیل حفاظت از آب به عنوان منبعی مهم از یک‌سو و نقش غیرقابل جایگزین فضای سبز از سوی دیگر ما را به سمت پذیرش رویکردی به نام خشک منظر سوق می دهد. کاشت گیاه مناسب، مسئله ای کلیدی در خشک منظر به‌حساب می آید و عدم درک درست از گزینش گونه های گیاهی، خود می تواند عامل شکست در اهداف صرفه‌جویی آب باشد. به‌هرحال برای دستیابی به چمن سالم و زیبا باید از گونه‌های مناسب برای هر منطقه استفاده شود، تا جلوه سبز آن پایدار بماند. در این پژوهش گونه های پاسپالوم (paspalum notatum flugge.) و زوی شیا (zoysia tenuifolia l.) با گونه برموداگراس (cynodon dactylon l.) که یک چمن رایج در اهواز است، در شرایط تنش خشکی 50% ظرفیت مزرعه، در دو زمان مقایسه شدند و در پایان بهترین گونه برای این منطقه معرفی شد. آزمایش به‌صورت فاکتوریل در قالب طرح پایه بلوک های کامل تصادفی انجام شد. فاکتور اول زمان اندازه گیری و فاکتور دوم نوع گونه بود و برای هر تیمار چهار تکرار (بلوک) درنظر گرفته شد. موارد اندازه‌گیری شده شامل: وزن‌تر و خشک روشاخساره، وزن‌تر و خشک‌ریشه، وزن‌تر و خشک ته شاخساره، وزن‌تر و خشک کل، میانگین عمق ریشه دهی، میزان کلروفیل a، b و کل، میزان قندهای پنتوز، هگزوز و کل، میزان عناصر کلسیم، پتاسیم و سدیم در دو زمان پس از تابستان و پس از زمستان بود. نتایج پژوهش نشان داد که گونه پاسپالوم نسبت به دو گونه دیگر برتری داشت. این گونه با کاهش رشد شاخساره، که ازنظر مدیریت فضای سبز ویژگی مثبتی می باشد و همچنین افزایش رشد ریشه، مقاومت بیشتری به تنش خشکی از خود نشان داد و درنتیجه می تواند کارآیی فتوسنتزی بالاتری داشته باشد. از مکانیسم های دیگر این گونه افزایش میزان پتاسیم و کلسیم بود، که این دو یون نقش اساسی در تنظیم اسمزی و تحمل به تنش دارند. به‌طورکلی این گونه با داشتن مکانسیم های مختلف، سبب حفظ رشد و ثبات کلروفیل در تنش خشکی موجود در فضای سبز شهر اهواز گردید.