ارزیابی اثرات وابسته به زمان در پل‌های یکپارچه با عرشه‌ی مرکب بتن فولادی

در این نوشتار، برای محاسبه‌ی اثرات وابسته به زمان در پل های یکپارچه ، از ضرایب 2 آیین نامه‌ی aashto و aci استفاده شد. نتایج روسازه‌ی پل موردی نشان می دهد که گذشت زمان باعث افزایش لنگر خمشی منفی در محل تکیه‌گاه‌ها و نیز کاهش لنگر خمشی مثبت در محل وسط دهانه شده است. نسبت کاهش لنگر وسط دهانه و نیز افزایش آن در محل اتصال عرشه- کوله در پل با تکیه‌گاه گیرداری انتهایی برابر 28/1 و مفصلی برابر31/1 در آیین‌نامه‌ی aashto نسبت به آیین‌نامه‌ی aci است. می توان گفت که در هنگام محاسبه‌ی مقادیر لنگرهای خمشی وابسته به زمان عرشه، استفاده از ضرایب آیین‌نامه‌ی aashto نسبت به آیین‌نامه‌ی aci باعث تغییرات 30 درصدی در نتایج خواهد شد. مقایسه‌ی نتایج مربوط به خیز وسط دهانه برای پل با شرایط تکیه‌گاهی انتهایی متفاوت (گیرداری و مفصلی) نشان می دهد که با گذشت زمان مقادیر خیز وسط دهانه ها 2 برابر شده‌اند.