بررسی تاثیر میرایی در کاهش حساسیت سیستم‌های کنترل فعال سازه‌یی به تاخیر زمانی

یکی از مشکلات عمده در سیستم‌های کنترل فعال، وجود تاخیر زمانی است. تاخیر زمانی می‌تواند تاثیر قابل‌ملاحظه‌‌یی در عملکرد سازه در هنگام زلزله داشته باشد، به‌طوری‌ که به ناپایداری کلی سازه نیز بیانجامد. در این نوشتار، ابتدا سازه‌ی موردنظر نسبت به تاخیر زمانی تحلیل حساسیت و سپس مقدار بحرانی آن تعیین شد. بررسی‌ها نشان دادند تاخیر زمانی بحرانی سازه به نوع زلزله‌‌ی ورودی حساس نیست و فقط به خصوصیات سازه و سیستم کنترلی ارتباط دارد. لذا برای مهار این پدیده و افزایش بازدهی سیستم کنترل، از ایده‌ی افزایش ظرفیت میراکنندگی سازه استفاده شد. افزایش میرایی به‌گونه‌یی انجام شد که فقط ظرفیت جذب انرژی سازه تغییر کند. الگوریتم مورد استفاده، الگوریتم کنترل گسسته‌ی بهینه‌ی آنی است. ارزیابی‌ها نشان داده‌اند افزایش میرایی می‌تواند تا اندازه‌ی زیادی حساسیت سازه و سیستم کنترل را نسبت به تاخیر زمانی محدود کند. به این شیوه می‌توان سازه‌های کنترلی را که با گذشت زمان کارآیی خود را از دست داده‌اند، مجدداً احیا کرد.