بررسی آثار آلودگی هوا در میزان مرگ و میر و کاهش امید به زندگی با استفاده از توابع دوز واکنش و اولویت‌بندی آلاینده‌های مسئول (مطالعه‌ی موردی: شهر مشهد)

در پژوهش حاضر، با استفاده از توابع دوز واکنش و شاخص‌های اندازه‌گیری‌شده‌ی آلودگی هوا برای شهر مشهد، میزان مرگ و میر در اثر بیماری‌های مزمن، کاهش امید به زندگی در اثر بیماری‌های مزمن و حاد و نیز خطرهای حاصل از آلایندگی ازن ارزیابی شده است. در مطالعه‌ی حاضر، آلاینده‌های مسئول نیز از نقطه‌نظر ریسک خطر، به کمک روش‌های a‌h‌p و الکتره اولویت‌بندی شده‌اند. نتایج نشان می‌دهد که مرگ و میر در اثر بیماری‌های مزمن با مقدار بیشینه‌ی 20٫8٪ و کاهش امید به زندگی در اثر بیماری‌های مزمن با بیشینه‌ی 8٫22 سال برای مردان و 8٫51 سال برای زنان در آستانه‌ی وضعیت بحران قرار دارد. بررسی‌ها در دوره‌ی آماری سال 93، بیان‌گر این موضوع است که عامل اصلی آلایندگی هوا در شهر مشهد، ذرات معلق کوچک‌تر از 2٫5 میکرون (p‌m2.5) است.