برآورد غلظت ذرات معلق در سطح زمین با استفاده از روش سنجش از دور و پارامترهای هواشناسی: (مطالعه موردی در تهران)

تعیین غلظت ذرات معلق (آلاینده‌یی تاثیرگذار) در کلان شهرها، نیازمند استفاده از ایستگاه‌های متعدد پایش است. استفاده از پارامترهای ماهواره‌یی با پوشش مکانی و زمانی کامل، جایگزین روش غیراقتصادی افزایش تعداد ایستگاه‌ها شده است. هدف از مطالعه‌ی حاضر یافتن مدلی جهت دست‌یابی رابطه‌ی موجود بین غلظت ذرات معلق با سایز کمتر از 10 میکرومتر و پارامتر عمق اپتیکی ذرات معلق به‌دست آمده از سنجنده‌های ماهواره‌یی است. مدل آثار اختلاط خطی جهت بیان رابطه‌ی استفاده‌شده و به منظور بهبود عملکرد مدل از پارامترهای هواشناسی استفاده شده است. پارامتر عمق اپتیکی ذرات معلق از سنجنده‌ی مودیس (2009) استخراج شده است. مدل پیشنهادی، 77٪ از تغییرات غلظت ذرات معلق سطح را توصیف می‌کند (r=0.88). ضریب تعیین غلظت اندازه‌گیری و پیش‌بینی‌شده در اعتبارسنجی متقاطع 0٫61 است (r=0.78). بهترین عملکرد مدل در فصل پاییز (r‌m‌s‌e=15.4) و ضعیف‌ترین عملکرد در فصل تابستان با (r‌m‌s‌e=19.3) بوده است. علی‌رغم کاهش دقت در پیش‌بینی غلظت ذرات معلق در تابستان، عملکرد کلی آن همچنان قابل اطمینان است.