عوامل موثر بر نگرش شالیکاران نسبت به کشت پایدار برنج در استان مازندران

هدف از مطالعه ی حاضر شناسایی عوامل موثر بر نگرش شالیکاران نسبت به کشت پایدار برنج در استان مازندران می باشد. این تحقیق بر اساس هدف از نوع کاربردی بوده و به روش توصیفی- همبستگی انجام شده است. تعداد نمونه در این پژوهش، 270 نفر از شالیکاران شهرستان های آمل، بابل و ساری می باشند که به روش نمونه گیری طبقه ای با انتساب متناسب انتخاب شده اند. داده های این پژوهش با استفاده از ابزار پرسشنامه جمع آوری گردید. یافته های این مطالعه نشان داد که بین متغیرهای سطح تحصیلات، دسترسی به عوامل آموزشی- ترویجی و کانال‌های ارتباطی، تعداد نیروی کار خانوادگی، دسترسی به نهاده ها، میزان وام دریافتی و ارزش گذاشتن به نظرات گروه مرجع با متغیر نگرش نسبت به کشت پایدار برنج ارتباط مثبت و معنی دار وجود دارد. همچنین بین متغیرهای سن، درآمد غیرکشاورزی، ویژگی های مدیریتی و تجربه کشت برنج با متغیر نگرش نسبت به کشت پایدار برنج رابطه منفی و معنی داری وجود دارد. نتایج حاصل از تحلیل رگرسیون نیز نشان داد که متغیرهای دسترسی به عوامل آموزشی- ترویجی و عوامل ارتباطی، تجربه کشت برنج، تعداد نیروی کار خانوادگی، سطح تحصیلات و ارزش گذاشتن به نظرات گروه مرجع، حدود 4? درصد از تغییرات متغیر وابسته نگرش نسبت به کشاورزی پایدار را تبیین می نمایند.