پهنه بندی سکونت گاه های مرزی کشور از طریق تکنیک رتبه بندی بر اساس تشابه به حل ایده آل

هدف این تحقیق پهنه بندی سکونت گاه های مرزی کشور می باشد. کلیه بخش های مرزی کشور صرف نظر از مرزهای آبی کشور که تعداد آن به 100 بخش محدود شده، منطقه مرزی و سکونت گاه های روستایی آن در فرایند تحقیق قلمداد شدند. این تحقیق در سال 1388 انجام گرفته است. جهت پهنه بندی سکونت گاه های مرزی کشور از روش topsis استفاده شد. نتایج نشان داد که بر اساس میزان محاسبه شده، میزان حداقل آن یعنی 12/0 برای بخش صالح آباد شهرستان مهران از استان ایلام و حداکثر 47/0 برای بخش خبوشان شهرستان فاروج از استان خراسان شمالی می باشد و میانگین آن برابر 32/0 است. دامنه نوسان سطح توسعه یافتگی سکونت گاه های روستایی100 بخش مرزی کشور، 348/0 برآورد شد. همچنین 46 بخش مرزی کشور شاخص توسعه یافتگی کمتر از حد متوسط و 44 بخش دارای شاخص بیش از حد متوسط می باشند. تحلیل واریانس نشان داد که تفاوت معنی داری بین سطح توسعه یافتگی استان ها وجود داشت، به طوری که بیشترین سطح توسعه یافتگی بخش های مرزی به استان های خراسان شمالی و آذربایجان شرقی، و کمترین آن به استان های ایلام و سیستان و بلوچستان تعلق داشتند.