دراسه اسلوبیه لتصویر التشاوم لدى فدوى طوقان قصیده خریف ومساء نموذجا

الدراسات الاسلوبیه هی البحث عن الخصائص اللغویه للعمل الادبی والکشف عن الجوانب الجمالیه فی الآثار الادبیه الخاصه بشاعر او کاتب ما بواسطه معالجه بعض الجوانب الاسلوبیه فی مضمون محدد باستخدام ادوات البحث الاسلوبی. فدوى طوقان شاعره فلسطینیه عاشت فی ظروف سیاسیه واجتماعیه حرجه غیر مواتیه، حیث انعکست آثار هذه الظروف السلبیه فی اشعارها. قصیده خریف ومساء من اهم القصائد التی تعکس التشاوم المسیطر علی الشاعره والفضاء الشعری لها. استخدمت طوقان فی هذه القصیده اللغه الدلالیه والایحائیه الممتازه والمسلمات والمنبهات الاسلوبیه البارزه للتعبیر عن تشاومها، وهذا ما تمتاز به القصیده. من ثم، یسعی هذا البحث ان یعالج اسلوب التعبیر عن التشاوم فی قصیده خریف ومساء لفدوى طوقان کنموذج من شعرها من خلال استخدام النظریات الاسلوبیه فی المستویات الایقاعیه، والبیانیه والنحویه معتمدا علی المنهج الوصفی التحلیلی. تشیر نتائج البحث الی ان سیطره روح التشاوم علی شعر فدوی طوقان نتیجه طبیعیه للنکبات والممضات التی حلت بها من جهتین: الاولی ماساه اسرتها وفقدان اخیها وآلام الفراق، والاخری الخیبات المتتالیه التی توالت فی المستوی السیاسی وخاصه فی الارتباط بالقضیه الفلسطینیه، مما جعل الشاعره فی دائره الیاس والتشاوم وعدم الثقه بالکون وجعل الموت والزوال یحومان علی فکرتها وخیالها. ظل التشاوم والاعتراف بالمصیر المحتوم للانسان مرتبطان باللغه الشعریه لطوقان واسلوبها الخاص فی التعبیر عن معانی الیاس والتشاوم. الالفاظ والاصوات فی قصیده خریف ومساء تتاتی وفق سیطره روح التشاوم علی الشاعره فی التعبیر عن مشاعرها التشاومیه وهواجسها النفسیه. وکذلک وظفت طوقان الاسلوب الاستفهامی والصور البیانیه لبیان غموض مستقبلها وقتامه مصیرها وعدم امکان تحقیق آمالها کما جعلت اسلوب الانزیاح کوسیله للغرض ذاته.

Stylistics of Pessimism (Tashawom) in Fadwa Tuqan’s Ode Kharif and Massa’e (Autumn and Evening)

Stylistic studies address the linguistic features of literary works. Such studies attempt to reveal the aesthetic aspects of literary works and their prevailing features via the employment of linguistic tools. These studies aim to capture the shared points of the collected works of a poet or writer which is realized following examination of the stylistic aspects of works characterized by special themes. The Ode Kharif and Massa’e (autumn and evening) as an important ode of her works showcases the pessimism that overshadows the poet and the environment surrounding her poems. In this ode, she has adopted an inspiring, signifying tone as an exhortative and persuasive feature as part of a manifest style to communicate her pessimism. This is exactly the characteristic that has given this ode its literary prominence. The present study attempted to conduct a stylistic examination of pessimism in Fadwa Tuqan’s Ode Kharif and Massa’e as a quintessence of her works and then proceeded to analyze it at the phonetic, expressive, and syntactic levels via the adoption of an analyticaldescriptive approach and stylistic theories. The research results revealed the natural consequences of two bitter, unpalatable incidents to be major factors in prompting the poet towards pessimism. The family disaster in the form of the loss of her brother on the one side and consecutive failures at the political level, particularly regarding the issue of Palestine on the other side imprisoned her in an endless loop of pessimism and distrust which gave rise to the dominance of death and nullity over her thinking and imaginations. Pessimism and resigning to unavoidable fate are closely associated with Tuqan’s poetic language and her particular poetic style to express concepts of desperation and pessimism. Using phonetic devices to express her emotions, Tuqan adopted the interrogative style to express uncertainty of the future, the bleakness of fate, and the impossibility of her wishes and desires. The expressive images portrayed in her poems and the lexicon she employed clearly denote her orientation towards despair and pessimism in her poems. Thus, defamiliarization was picked frequently in her works.