اثر دو فاکتور nurr1 و gdnf بر حفاظت نورونهای دوپامین ساز shsy5y در مقابل التهاب عصبی و مسمومیت ناشی از 6ohda

هدف: در این تحقیق از بیش بیان فاکتورهایnurr1 و gdnf، به‏دلیل پتانسیل ضدالتهابی و ترمیمی آن‏ها و نیز نقش  nurr1در تنظیم بیان ژن گیرنده gdnf(ret)، با هدف حفاظت سلول‏های دوپامین سازshsy5y در مقابل التهاب عصبی و نیز مسمومیت 6ohda  استفاده شد.مواد و روش ها: ابتدا لنتی ویروس‏های نوترکیب حامل ژن‏هایnurr1 وgdnf تهیه و به‏ترتیب به سلول‏های shsy5y و آستروسیتوما ترانسداکت شدند. همچنین برای تولید بهینه فاکتور gdnf، سلول‏های hek293t با ناقل پلاسمیدی مربوطه ترانسفکت و محیط مشروط آن‏ها و نیزسلول‏های آستروسیتوما، حاوی فاکتور gdnf، جمع آوری شد. بیش بیان ژن‏های مزبور با rtpcr به اثبات رسید. از سوی دیگرسلول‏های میکروگلیا از مغز نوزاد رت جداسازی و متعاقبا با لیپوپلی ساکارید (lps) فعال و نهایتا بیان فاکتورهایtnfα و inos در آن‏ها با تستگریسوrtpcr اثبات شد؛ محیط مشروط میکروگلیا جمع آوری و به‏همراه محیط مشروط سلول‏های آستروسیتوما/hek293t  به سلول‏های  shsy5yافزوده شد. رده یshsy5y به‏صورت جداگانه نیز با محیط مشروط آستروسیتوما / hek 293t و توکسین 6ohda تیمار شد.نتایج: آنالیز mtt نشان داد سلول‏های shsy5y با بیان فزاینده nurr1  و یا در حضور gdnf، مقاومت بیشتری در برابر التهاب عصبی و توکسین6ohda نشان می‏دهند. همچنین gdnf و nurr1 با هم اثر سینرژیک داشته و مقاومت بیشتری را به سلول‏های دوپامین ساز عطا می‏کنند.نتیجه گیری: فاکتورهایnurr1  و gdnf به تنهایی و نیز به‏صورت توام و سینرژیک، اثر حفاظتی بر نورون‏های دوپامین ساز در مقابل عوامل التهابی و توکسین 6ohda دارند.