بررسی فعالیت‌ ضد تکثیری مشتق نیمه سنتزی آرتمیزینین آرتسونات بر روی رده سلول سرطان سینه انسانی mcf7

هدف: هدف مطالعه حاضر بررسی این‏ است که آیا آرتسونات فعالیت ضدتکثیری خود را با افزایش فعالیت آنزیم های آنتی اکسیدانتی در رده سلولی سرطان سینه انسانیmcf7 اعمال می کند. تعیین اثر اکسیدانتی آرتسونات می تواند مکانیسم احتمالی جایگزین برای سمیت سلولی آن را شرح دهد. مواد و روش ها: به منظور بررسی فعالیت سمیت سلولی آرتسونات، سلول های mcf7 با غلظت های مختلف آرتسونات (0، 5، 10، 25، 50، 75، 100 و 200 میکروگرم بر میلی لیتر) تیمار شده و 24 ساعت بعد مورد سنجش mtt قرار گرفتند. همچنین فعالیت آنزیم های سوپراکسید دیسموتاز و پراکسیداز در سلول های تیمارشده با دوزهای انتخابی آرتسونات (10، 25، 50 و 100 میکروگرم بر میلی لیتر) پس از 24 ساعت سنجیده شد. به علاوه از مایع رویی برای ارزیابی میزان تولید نیتریک اکساید با استفاده از متد گریس استفاده شد. نتایج: آرتسونات به‏ صورت وابسته به دوز باعث مهار رشد سلول های mcf7 شد و نیز فعالیت آنزیم های آنتی اکسیدانتی سوپر اکسید دیسموتاز و پراکسیداز را به طور معنی‏داری افزایش داد. همچنین آرتسونات تولید نیتریک اکساید را به‏صورت وابسته به دوز مهار نمود. نتیجه گیری: نتایج نشان می‏دهد، آرتسونات اثر سمیت سلولی خود را از طریق افزایش فعالیت آنزیم های آنتی اکسیدانتی و نیز با مهار تولید نیتریک اکساید در سلول هایmcf7 اعمال می نماید. افزایش فعالیت آنزیم های آنتی اکسیدانتی در سلول های تیمار شده با آرتسونات، احتمالا سیستم دفاع آنتی اکسیدانتی را تغییر داده و موجب اثر ضدتکثیری شده است.