کاربرد نشانگر پروتیین‌های ذخیره‌ای بذر در جداسازی هفت رقم سویا (Glycine max)

هدف: هدف از این مطالعه بررسی تفاوت هفت رقم بذر سویا تحت کشت در ایران بر اساس الگوی پروتیین‌های ذخیره‌ای بذر با استفاده از روشsds-page می‌باشد. مواد و روش‌ها: پروتیین محلول کل دانه از هفت رقم سویا تحت کشت در ایران شامل: gk،l17 ، ساری، 033، 032، تلار و سحر استخراج و اندازه‌گیری شد. سپس الگوی الکتروفورزی پروتیین‌های ذخیره‌ای دانه‌های هفت رقم سویا با روش sds-page بررسی گردید. تراکم نسبی باندهای پروتیینی به وسیله نرم افزار آنالیز شد. همچنین بر پایه حضور و غیاب باندها و با تحلیل خوشه‌ای، روابط خویشاوندی ارقام سویا ارزیابی گردید.نتایج: نتایج حاصل از آنالیز محتوای پروتیین کل در بذرهای هفت رقم سویا نشان داد که تنها در یک رقم محتوای پروتیین کل به صورت معنی‌داری نسبت به سایر واریته‌ها کمتر بود. در این مطالعه بر روی ژل 11 باند اصلی و پلی مورفیک برای بررسی تنوع ژنتیکی تشخیص داده شد و آنالیز گردید. در این باندها تفاوت در شدت بیان پروتیین‌ها در میان ژنوتیپ‌های مختلف مشاهده شد. روابط خویشاوندی میان هفت رقم سویا بر پایه الگوی پروتیینی دانه‌های سویا بررسی گردید و رقم‌هایی که دارای بیشترین و کمترین شباهت بودند مشخص شدند.نتیجه گیری: الگوی پروتیینی بذرهای سویا بر پایه حضور و عدم حضور باندهای پروتیینی می‌تواند تنوع ژنتیکی را مشخص سازد و همچنین شناساگرهای پروتیینی خاصی معرفی کند که در شناسایی ارقام مختلف استفاده گردد.