تولید داربست پلی‌کاپرولاکتون-ژلاتین به‏منظور تمایز سلو‌های پروژنیتور قلبی

هدف: در این پژوهش، تهیه یک داربست ترکیبی با دارا بودن شرایط مورد نیاز جهت رشد، تکثیر و تمایز سلول های پروژنیتور قلبی، مورد توجه قرار گرفت. مواد و روش‏ها: داربست ترکیبی با نانوفیبرهای موازی از پلیمرهای پلی کاپرولاکتون و ژلاتین با درصد ترکیبی 70 به 30 و با بیش‏ترین شباهت از لحاظ ساختار موازی نانوفیبرها، قدرت الاستیسیته و هم‏گونی نانوفیبرها با ماتریکس خارج سلولی قلب توسط روش الکتروریسی تهیه شد. با استفاده از تصاویر میکروسکوپ الکترونی و آزمون های زاویه تماس و آنالیز استحکام مکانیکی در جهت نانوفیبرها، داربست ترکیبی ایجاد شده، به‏منظور دارا بودن بیش‏ترین مشخصات مورد نیاز جهت داربست قلبی، مورد بررسی قرار گرفت. در نهایت از آزمون real timepcr به‏منظور بررسی میزان بیان ژن های مرتبط با تمایز سلول های پروژنیتور قلبی (myh6, ttn and cx43) استفاده شد. نتایج: آزمون های زاویه تماس و آنالیز استحکام مکانیکی نشان داد که داربست از نظر چسبندگی و  استحکام شرایط مناسبی برای کشت سلول های پروژنیتور قلبی را دارا بوده و آزمون real timepcr نیز نتایج خوبی از بیان ژن های مرتبط با ضربان سلول های کشت داده شده بر روی داربست را در برداشت. نتیجه‏گیری: از آن‏جاکه مهم ترین تفاوت سلول قلبی با سایر سلول های بدن در داشتن ضربان است که ژن های خاصی مسئول هم‏زمان سازی آن هستند، نتایج این پژوهش نشان داد که داربست تولید شده می تواند گزینه مناسبی برای القای تمایز سلول های پروژنیتور قلبی و مهندسی بافت قلب باشد.