مقایسه آثار ضدالتهابی دگزامتازون و تیامین بر دژنراسیون والرین متعاقب قطع عصب سیاتیک در موش صحرایی

هدف: دژنراسیون والرین پاسخ سیستم ایمنی ذاتی پس از وقوع ضایعات عصبی است. در این مطالعه، اثرات داروهای ضدالتهابی دگزامتازون و تیامین بر دژنراسیون والرین مورد بررسی و مقایسه قرار گرفته است.  مواد و روش‏ها: عصب سیاتیک پای راست در 45 موش صحرایی نر قطع و حیوانات به 5 گروه آزمایشی تقسیم شدند (9=n). گروه 1 به‏عنوان کنترل و گروه های 2 تا 5 به‏طور روزانه (تا موقع نمونه برداری) و به‏ترتیب دوزهای پایین و بالای دگزامتازون و تیامین را به‏صورت داخل صفاقی دریافت نمودند. در هر یک از روزهای پنجم، هفتم و دهم پس از قطع عصب از هر گروه 3 حیوان انتخاب و از بخش دیستال عصب سیاتیک آنها جهت ارزیابی های بافت شناسی نمونه برداری شد. نتایج: در برش های بافتی تمامی گروه ها، ادم، تجزیه غلاف میلین و نفوذ سلولهای مونونوکلئار مشاهده شد، ولی تغییرات بافتی مذکور در گروه های دریافت کننده دوز بالای دگزامتازون و تیامین (گروه های 4 و 5) به‏صورت خفیف تری دیده شد. در بررسی تعداد فیبرهای عصبی میلین دار تنها در گروه های دریافت کننده دوز بالای دگزامتازون و تیامین افزایش معنی‏داری در مقایسه با گروه کنترل مشاهده شد (p<0/50). هم چنین اندازه گیری سطح مقطع عصب سیاتیک تفاوت معنی‏داری را در هیچ یک از گروه ها نشان نداد. در نهایت، تجویز دگزامتازون با دوز بالا با عوارض جانبی متعددی همراه بود. نتیجه گیری: اگرچه یافته ها حاکی از سودمند بودن آثار ضد التهابی دگزامتازون و تیامین می باشد ولی با توجه به عوارض جانبی شدید دگزامتازون، تجویز  آن در موارد حاد و کوتاه مدت ضایعات عصبی و تجویز تیامین در شرایط التهاب عصبی مزمن و بلند مدت توصیه می‏شود.

Comparison of antiinflammatory effects of dexamethasone and thiamine on Wallerian degeneration after sciatic nerve transection in rat

Aim: Wallerian degeneration is aninnate immune response which occurs after nerve injury. In this study, the effects of dexamethasone (Dex) and thiamine (Thi), as antiinflammatory drugs, were compared on the Wallerian degeneration.Material and Methods: The right sciatic nerve of 45 male rats was transected and the rats were divided into five groups (n=9). Animals in groups 2 to 5 daily received (i.p) low and high doses of Dex and Thiup until sampling days, respectively. Group 1 was considered as control. At 5th, 7th and 10th days after axotomy, 3 rats from each group were killed and the distal stump of sciatic nerve was served for histological assessment.Results: In the histological examinations of all groups, edema, degraded myelin sheets and some infiltrated mononuclear cells were observed. But administration of high doses of Dex and Thi (groups 4 and 5) alleviated all the above mentioned histological changes. In comparison with control group, the groups received high doses of Dex and Thi showed significant increase in the number of myelinated nerve fibers (p<0.05). Measuring of the cross surface area of the sciatic nerve showed no significant differences. Finally, administration of high dose of Dex was associated with several side effects.Conclusion: Although these findings indicated the beneficial effects of both Dex and Thi but due to the severe adverse effects of Dex, it is recommended to prescribe Dex for acute and short term cases of nerve injuries, whereas in the case of chronic and long terminflammatory conditions Thi administration may be preferred.