اثر محافظتی سیلیمارین بر قابلیت حیات، قابلیت تحرک و پتانسیل غشای میتوکندری اسپرم‌های تیمار شده با آلومینیوم

هدف: این پژوهش با این هدف انجام شد تا مشخص نماید که آیا سیلیمارین قادر است اثرات مخرب آلومینیوم را بر روی قابلیت حیات، قابلیت تحرک و پتانسیل غشای میتوکندری اسپرم قوچ مهار کند. مواد روش‌ها: اسپرم های اپی دیدیمی قوچ فراهانی به پنج گروه 1-اسپرم های لحظه صفر، 2-اسپرم های لحظه 180 دقیقه (کنترل)، 3-اسپرم های تیمار شده با آلومینیوم کلراید (0.5 mm) به مدت180 دقیقه 4-اسپرم های تیمار توام آلومینیوم کلراید (0.5 mm) + سیلیمارین (0.5 µm) به مدت 180 دقیقه و 5-اسپرم های تیمار شده با سیلیمارین به مدت 180 دقیقه تقسیم شدند. برای بررسی قابلیت حیات و پتانسیل غشای میتوکندری به‌ترتیب از سنجش -mtt [3 – (4,5 dimethyl thiazol-2-yl)-2,5diphenyl tetrazolium bromide] و رنگ آمیزی رودامین 123 استفاده شد در حالی‌که قابلیت تحرک بر اساس دستورالعمل سازمان بهداشت جهانی انجام گرفت. داده ها با استفاده از آنالیز واریانس یک‌طرفه مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفت. نتایج: تیمار اسپرم ها با آلومینیوم کلراید 0/5 میلی مولار به‌مدت 180 دقیقه درصد قابلیت حیات، حرکت پیش‌رونده اسپرمها و پتانسیل طبیعی غشای میتوکندری را در مقایسه با گروه کنترل بهطور معنیداری کاهش داد. همچنین این آلاینده به طور معنی‏داری موجب افزایش حرکات درجا و ساکن اسپرمها نسبت به گروه کنترل شد. در گروه سیلیمارین+آلومینیوم، سیلیمارین به‏طور معنی داری توانست اثرات سمی آلومینیوم کلراید را بر این پارامترهای اسپرمی (به استثنای حرکات درجا) در مقایسه با گروه آلومینیوم مهار کند. نتیجه‌گیری: آلومینیوم کلراید اثر سمی بر قابلیت حیات، قابلیت تحرک و پتانسیل غشای میتوکندری اسپرم قوچ دارد و سیلیمارین توانست اثرات مخرب آلومینیوم کلراید را بر روی پارامترهای مذکور جبران نماید.