تشخیص موتاسیون های نقطه ای مرتبط با مقاومت به سیپروفلوکساسین در جدایه های سودوموناس آئروجینوسا استان گیلان

سابقه و هدف: سودوموناس آئروجینوسا یک پاتوژن فرصت طلب به ویژه در بیماران با نقص ایمنی است. مقاومت دارویی در سودوموناس آئروجینوسا به واسطه مکانیسم های مختلفی مانند جهش در زیرواحدهای توپوایزومرازها و تنظیم کننده های منفی سیستم های پمپ افلاکس ایجاد می شود. هدف از این مطالعه ارزیابی جهش های نقطه ای  ژن های gyrb، parc و nfxb در جدایه های سودوموناس آئروجینوسا مقاوم به سیپروفلوکساسین استان گیلان بود. مواد و روش ها: این پژوهش یه صورت مقطعی—توصیفی بر روی 200 سویه جمع آوری شده از بیمارستان ها و آزمایشگاه های رشت و لاهیجان انجام شد. با آزمون های بیوشیمیایی تعیین هویت جدایه ها انجام شد. حساسیت آنتی بیوتیکی به کمک روش های کربیبائر و mic تعیین گردید. برای ارزیابی جهش ها در ژن های gyrb، parc و nfxb در جدایه های مقاوم به سیپروفلوکساسین از روش  pcr  و تعیین توالی استفاده شد. یافته ها: از 69 جدایه سودوموناس آئروجینوسا، 26 سویه مقاوم به سیپروفلوکساسین بودند. mic سیپروفلوکساسین در جدایه های مقاوم بین µg/ml  32-1024 تعیین گردید. با آنالیز توالی یابی مشخص گردید که بعضی از جدایه های مقاوم، جهش های بدمعنی در ژن های gyrb، parc و nfxb داشتند. جهش های n368s، i424l، l464i، e468d، m520l و i524v در ژن gyrb اولین موارد گزارش شده در ایران می باشند. نتیجه گیری: به نظر می رسد که جهش های گزارش شده در ژن های  gyrb و parc روی تمایل توپوایزومرازها به سیپروفلوکساسین در جدایه های مقاوم تاثیر بگذارند. همچنین، جهش در ژن nfxb ممکن است موجب افزایش بیان پمپ افلاکس mexcdoprj و مقاومت به سیپروفلوکساسین گردد.