تحلیل و ارزیابی قابلیت اطمینان دروگرهای نیشکر استافت سری 7000 در برداشت نیشکر

امروزه با مکانیزه شدن سیستم‏‌های کشاورزی، انجام به‌موقع فعالیت‏‌ها نیازمند برنامه‏‌ریزی صحیح ماشینی است. برای برنامه‏‌ریزی صحیح باید از میزان قابلیت اطمینان ماشین‏‌ها اطلاع داشت. در همین راستا تحقیقی برای تعیین میزان قابلیت اطمینان دروگرهای نیشکر استافت مدل 7000 در شرکت کشت و صنعت حکیم فارابی برنامه‌‏ریزی و اجرا شد. در این تحقیق دروگرها براساس سن کارکرد به سه گروه سنی قدیمی، نیمه‌قدیمی و جدید تقسیم شدند و زمان‏‌های بین خرابی‏‌های آنها برای مدت 400 ساعت ثبت شد. تابع توزیع خرابی و پارامترهای آن برای دروگرها محاسبه شد. نتایج حاصل از تابع توزیع خرابی به‌دست آمده برای دروگرها نشان داد که زمان‏‌های بین خرابی دروگرها دارای توزیع مستقل و شناخته شده بود و در ادامه مشاهده شد که توزیع منطبق بر داده‏‌ها ویبول دو پارامتری با پارامتر شکل 50/1 برای دروگرهای قدیمی، 42/1 دروگرهای نیمه‌قدیمی و برای دروگرهای جدیدتر 35/1 بود. همچنین میزان قابلیت اطمینان برای دروگرهای قدیمی، نیمه‌قدیمی و جدید بعد از گذشت 20 ساعت به‌ترتیب 2/56، 3/33 و 9/23 بود. با استفاده از برنامه‌‏ریزی نگهداری و تعمیرات صحیح می‏‌توان از طریق افزایش عمر مفید دروگرها قابلیت اطمینان دروگرها را افزایش داد و از سوی دیگر هزینه‌‏های نگهداری و تعمیرات را کاهش داد.