مقایسه روش های کاشت مستقیم برنج جوانه دار (ماشینی و دستی) با نشا کاری

روش عمده کاشت برنج4 در استان‌های برنج خیز کشور، نشا کاری است، این روش پر هزینه بوده و نیروی کارگری زیادی می‌طلبد. از طرفی به ‏علت کوچک بودن قطعات زراعی، با توجه به قیمت بالای دستگاه‏های نشا کار، استفاده از این دستگاه‏ها، توجیه اقتصادی ندارد. روش دیگر کاشت برنج، کشت به‏صورت مستقیم بوده که سطح زیر کشت آن در جهان رو به گسترش می‏باشد. به‏ طوری که یک سوم سطوح زیر کشت این محصول به‏ صورت مستقیم کشت می‏شود. در این تحقیق به ‏منظور مقایسه روش‏های مختلف کشت برنج، پس از ساخت نمونه اولیه دستگاه خطی کار دستی و انجام آزمون‏های اولیه، با روش نشا کاری و دست پاش، تحقیقی در قالب طرح بلوک‏های کامل تصادفی با 3 تیمار 1- نشا دستی 2- کشت مستقیم به‏ صورت دست پاش 3- کشت مستقیم با استفاده از ماشین (خطی کار) در 3 تکرار انجام شد. نیروی کششی، بازده مزرعه ای، ظرفیت موثر زراعی، ضریب یکنواختی پاشش بذر، نیروی کارگری مورد نیاز برای کاشت و وجین، و عملکرد از جمله عواملی بودند که اندازه‏گیری شدند. نتایج نشان داد که عملکرد روش نشا با دست، بالاتر از سایر روش‏ها بوده و اختلافات مشاهده شده در سطح آماری 5% معنی دار می‏باشد. از طرفی عملکرد تیمار استفاده از خطی کار کشت مستقیم نسبت به تیمار دست پاش بالاتر بود، هر چند اختلافات مشاهده شده در سطح آماری 5% معنی دار نبود. همچنین ضریب تغییرات یکنواختی ریزش بذر در روش کشت مستقیم بالای20% بود. کارگر و زمان مورد نیاز برای کاشت یک هکتار برنج، با استفاده از خطی کار در مقایسه با روش نشا کاری به ‏ترتیب به یک هفتم و یک بیستم کاهش یافت. با توجه به ارزیابی اقتصادی تیمارها، علیرغم پایین بودن عملکرد تیمار استفاده از ماشین خطی کار، این روش از نظر اقتصادی برای زارعین توجیه اقتصادی دارد.