factors affecting students’ value cocreation to institutionalize sustainability in academic structure: the case of iranian agricultural and natural resources’ universities

Value co-creation process as a mutual interaction between individuals is a key issue across the management network. recently, studies have placed a special emphasis on people’s interaction in order to accomplish value co-creation. given that the process of experience exchange enables us to identify our resources in transactional processes and make collaboration to achieve common values, the purpose of this study was to identify factors affecting student value cocreation to institutionalize sustainability in agricultural and natural recourses universities. statistical population of the research consisted of 2248students of which 204 students were selected using stratified random sampling. the main research tool was a researchermade questionnaire whose face and content validity was confirmed by a panel of experts and whose construct validity was confirmed by using explanatory factor analysis (kmo = 0.752; p<0.01).the reliability was checked by calculating ordinal theta (θ≥ 0.89). data was analyzed by spss20.descriptive findings showed that student value co-creation level was moderate (43.060 percent). the findings of exploratory factor analysis revealed that seven factors including teaching quality, support from top management,  students’ social capital, confidence to faculty member, self-efficacy, proenvironmental values, and infrastructures of information and communication technology (ict) captured 77.74 percent of student value co-creation variance.

عامل‌های اثرگذار بر هم‌ارزش‌آفرینی دانشجویان جهت نهادینه‌سازی پایداری در ساختار دانشگاهی (مورد مطالعه: دانشگاه‌های کشاورزی و منابع طبیعی ایران)

فرایند هم‌ارزش‌آفرینی به عنوان موضوعی مبتنی بر کنش و ارتباط دو طرفه‌‌ی بین افراد، موضوعی کلیدی در سراسر شبکه مدیریت محسوب می‌شود. پژوهش‌های اخیر نیز، تأکید ویژه‌ای بر تعامل بین افراد در راستای هم‌ارزش‌آفرینی نموده‌اند. از این دیدگاه، تعامل بین افراد به سازماندهی منابع و ارزش‌های آن‌ها کمک شایان توجّهی می‌کند. چرا که فرایند تبادل تجارب در فرایندهای تعاملی، زمینه‌ی‌ شناسایی منابع را فراهم کرده و بسترهای لازم را برای همکاری به منظور ایجاد ارزش‌های مشترک طی فرایندهای تبادلی فراهم می‌کند. بر این پایه، هدف پژوهش حاضر که به روش مطالعه‌ی نظام‌مند و تحلیل‌های عمیق از مباحث مربوط به هم‌ارزش‌آفرینی انجام شد، شناسایی انگیزاننده‌های هم‌ارزش‌آفرینی در میان دانشجویان دانشگاه‌های کشاورزی و منابع طبیعی ایران جهت نهادینه‌سازی پایداری بود. یافته‌های حاصل از آمار توصیفی نشان داد که سطح هم‌ارزش‌آفرینی دانشجویان با اعضای هیات علمی در زمینه پایداری، در حد متوسط است (60/43 درصد از دانشجویان). یافته‌های تحلیل عاملی اکتشافی نشان داد که هفت عامل کیفیت تدریس با مقدار ویژه 479/9، حمایت مدیریتی با مقدار ویژه 762/6، سرمایه اجتماعی با مقدار ویژه 623/6، اعتماد به اعضای هیأت علمی با مقدار ویژه 787/4، خودکارآمدی با مقدار ویژه 552/4، ارزش‌های حمایت زیست‌محیطی با مقدار ویژه 517/4، و زیرساخت‌های فناوری اطلاعات و ارتباطات با مقدار ویژه 280/3 در مجموع 74/77 درصد از کل واریانس هم‌ارزش‌آفرینی دانشجویان با اعضای هیات علمی در جهت پایداری تبیین می‌کنند.