سازوکار (فرایند و روش‌شناسی) پژوهش میان‌رشته‌ای ‌قرآن کریم

پرسش از روش‌‌شناسی رویکرد پژوهش میان‌رشته‌ای‌، پرسشی معطوف به مسئله‌‌ پیشرفت است که در منظری سیستم‌‌نگر و سازوکار، سطوح مبانی پارادایمی، نظریه‌‌ای، مدل‌‌وارۀ مفهومی، عملیاتی و سطح گفتمانی را دربردارد و در متن منظومۀ جامع ادراکات معطوف به رشد‌‌‌‌ توسعه، در سند مرجع الگوی راهبری تحول در دو ضلع راهبردی نقشۀ جامع علم و علمی، با میانداری اصل ولایت تفقه در دین قابل جریان است. در میان‌‌آمدن انتظار رشد‌‌‌‌ توسعه از دین و به تعبیری برآمدن مساله پیشرفت همه‌‌جانبه، اقتضای روش‌‌شناسی مطالعات بین‌‌رشته‌‌ای و چند رشته‌‌ایِ مبتنی بر فرارشته‌‌ای پیشرفت‌‌شناخت را دارد که به ناگزیر، سه سطح مساله‌‌شناسی، دین‌‌شناسی و آینده‌‌نگاریِ راهبردی را نیازمند است تا با این رهگذر بتوان از ‌‌روش‌‌شناسی تفقه در دین و ولایتمندی آن در عرصه مدیریت فرهنگ و تحول سخن گفت.گذار از رویکرد جزءنگر حوزه‌‌های دانشی و رشته‌‌ای به رویکرد بین‌‌رشته‌‌‌‌ای به ویژه در مطالعات ‌قرآنی، واسط یا مفصل پارادایمی خویش را نیافته است؛ این مفصل پارادایمی اندیشه و دانش پیشرفت است. از جمله علت‌های ناتوانی ورود این دانش‌‌ورزی به عرصه کارآمدی، عدم اهتمام به این حوزه واسط و مفصلی است. مقالۀ پیش‌‌رو مستند به رویکرد مرجع ‌قرآنی (اصل هدایت به رشد)، به مدد روش‌‌شناسی پیشرفت‌‌نگر، بازخورند استنتاجی تا استنباطی و تحقیق‌‌و‌‌توسعه‌‌ای و روش‌‌شناسی‌‌های پشتیبانی چون روش‌‌شناسی سیستمی در ضمن ماتریس و الگوریتمی فرایندی، برآن است تا با پی‌‌افکنی اندیشۀ ‌قرآن‌‌شناخت پیشرفت (بنیان معرفت‌‌شناخت مکتب تفسیری بایستۀ ‌قرآنی) منظری از روش‌‌شناسی پژوهش آینده‌‌نگار راهبردی پیشرفت ‌قرآنی را به همراه به‌‌سامان‌‌آوری سه نظام ترتیبی، تنزیلی و موضوعی آینده‌‌نگار تفسیر به دست دهد؛ بر این مدار، ظرفیت این مکتب تفسیری در سامان‌‌بخشی سند الگوی پایۀ پیشرفت اسلامی پیش‌‌رو می‌‌آید.