اثربخشی معنا درمانی توام با تلاوت قرآن و دعا بر افسردگی و سلول t /کمکی(+cd4)

هدف از پژوهش حاضر بررسی اثر بخشی معنا درمانی توام با تلاوت قرآن و دعا بر کاهش علائم افسردگی و تقویت سلول t/کمکی (+cd4) بیماران افسرده بوده است. طرح پژوهش حاضر از نوع نیمه آزمایشی با پیش آزمون و پس آزمون، دوره پیگیری و گروه کنترل بوده است. جامعه مورد بررسی شامل 50 زن افسرده نوروتیک است که به مطبهای خصوصی و مراکز مشاوره و روان درمانی مراجعت نموده اند. بیماران از لحاظ سن، وضعیت اقتصادی اجتماعی، دارا بودن یک انحراف معیار بالاتر از میانگین در پرسشنامه افسردگی بک ( bdi )، عدم ابتلا به بیماریهایی که سیستم ایمنی بدن را مخدوش می سازد و سایر متغیرهای مورد نظر در پژوهش کاملا همگون بودند. سپس به طور تصادفی تعداد 30 نفرا ز آنها انتخاب و به گونه تصادفی به دو گروه آزمایش وکنترل تقسیم شدند. ابزار مورد استفاده در پژوهش شامل پرسشنامه افسردگی بک ( bdi) و ارزیابی سلولهای ایمنی در آزمایشگاه با استفاده از روش فلوسایتومتری بوده است. گروه آزمایش طی 12 جلسه معنا درمانی توام با تلاوت آیاتی از قرآن کریم و دعا و نیایش روا ن درمانی شدند اما گروه کنترل مداخل های دریافت نکردند. سپس میزان علائم افسردگی و فعالیت سلولهای ایمنی دو گروه در مراحل مختلف قبل از درمان، پس از خاتمه درمان و در دوره پیگیری سه ماهه ارزیابی شد. نتایج حاصل آشکار ساخت که تفاوت معناداری میان گروه آزمایش و کنترل از لحاظ علائم افسردگی و سلول t/کمکی (+ cd4 ) وجود داشت ( 001/0p<). علائم افسردگی در گروه آزمایش، نسبت به پیش آزمون و گروه کنترل به طور معناداری کاهش اما میزان سلولهای ایمنی افزایش یافته بود. این نتایج در دوره پیگیری به طور معناداری تداوم داشت.