شناسایی و تحلیل خلاهای موجود در پژوهش‌‌های انجام شده در زمینه آموزش ‌قرآن

در کشور ما، به اقتضای جایگاه خاص دین اسلام در فرهنگ مردم ایران و جایگاه ویژه ‌قرآن در اعتقادات دینی، باید آموزش ‌قرآن مورد توجه خاص همگان باشد تا شرایط لازم برای تحقق اهداف این درس فراهم آید. از این رو، درس ‌قرآن، در بین دروس مختلف دوره‌‌های تحصیلی از اهمیت ویژه‌‌ای برخوردار است. شاید بر اساس همین اهمیت است که تحقیقات زیادی پیرامون برنامه‌‌های آموزش ‌قرآن و وضعیت موجود آن‌ها در مدارس کشور انجام شده است. پژوهش حاضر، بنا دارد تا با مروری بر پژوهش‌‌های پیشین مرتبط با برنامه‌‌های آموزش ‌قرآن در مقطع تحصیلی ابتدایی، خلاها و شکاف‌‌های موجود در این تحقیقات را شناسایی و تحلیل کند. به منظور تحقق این هدف، از روش مطالعات کتابخانه‌‌ای استفاده شده است. بدین ترتیب، ابتدا مروری بر پژوهش‌‌های انجام شده در زمینه آموزش ‌قرآن در مقطع تحصیلی ابتدایی صورت گرفت. پس از مرور اولیه این تحقیقات، حیطه‌‌های کار شده و حیطه‌‌های کار نشده (خلا‌‌ها) آن‌ها در سه بعد اهداف آموزش ‌قرآن، روش تحقیق و جامعه آماری این تحقیقات شناسایی و استخراج گردیدند. بر اساس یافته‌‌های این پژوهش، به نظر می‌‌رسد در تحقیقات انجام شده، بیشتر بر روخوانی و روان‌خوانی به عنوان اهداف برنامه‌‌های آموزش ‌قرآن در مدارس ابتدایی تاکید شده، و اهدافی مانند درک معنا و سبک زندگی در این تحقیقات کمتر مدنظر قرار گرفته‌‌اند. بسیاری از تحقیقات پیشین با روش‌‌های کمی انجام شده و تعداد کمی از این تحقیقات با استفاده از روش‌‌های تحقیق کیفی و بخصوص روش آمیخته (کمی-کیفی) اجرا شده‌‌اند. همچنین، نقش دانش‌‌آموزان و معلمان در تحقیقات پیشین بسیار پررنگ‌‌تر از نقش والدین، متخصصان تعلیم و تربیت و متخصصان علوم ‌قرآنی است و بیشتر تحقیقات پیشین مورد بررسی در تحقیق حاضر، در مقاطع تحصیلی ابتدایی انجام شده‌‌اند، و مقاطع تحصیلی متوسطه اول و دوم در این تحقیقات تا حد زیادی نادیده گرفته‌‌ شده‌‌اند.