impact of drought stress and rootstock on growth, compatible osmolytes, and flavonoids of daphnis tomato

Greenhouse vegetable production faces challenges in regions prone to drought and water shortages. grafting offers opportunities to enhance performance under stress conditions. this study evaluated the growth and biochemical responses of daphnis tomato grafted onto different rootstocks under different irrigation levels. in a greenhouse experiment, seven solanaceous rootstocks were used and the plants were subjected to three irrigation regimes (3-day interval as control, and 6-day and 9-day intervals as moderate and severe drought stresses) for four months. results showed significant effects of irrigation intervals and rootstocks on growth and biochemical characteristics. increasing irrigation interval led to the reduction in shoot fresh weight (shfw), root length (rl), and yield. certain rootstocks (solanum cheesmaniae, s. lycopersicum var. cerasiforme) outperformed others in shfw, rl, and yield. also, rootstocks influenced the accumulation of total phenolic compounds (tpc), total soluble carbohydrates (tsc), and total flavonoid content (tfc). s. lycopersicum var. cerasiforme and s. cheesmaniae showed the lowest levels of these compounds. the interaction of irrigation intervals with rootstocks was significant for root fresh weight, shoot-to-root ratio, and leaf proline content. s. lycopersicum var. cerasiforme and s. cheesmaniae maintained root biomass under severe drought stress, while s. nigrum exhibited efficient resource allocation to the shoots under severe drought stress. leaf proline content increased under severe drought stress in specific rootstocks. in conclusion, the type of rootstock influenced the growth and biochemical characteristics of the daphnis tomato under water-deficit stress conditions. s. cheesmaniae, and s. lycopersicum var. cerasiforme demonstrated better growth, while certain rootstocks exhibited higher levels of biochemical compounds. these findings emphasize the importance of rootstock selection for enhancing drought tolerance in tomato cultivation and show the significance of some biochemical compounds in determining the water status of the greenhouse tomato.

تاثیر تنش خشکی و پایه بر رشد، اسمولیت‌های سازگار و فلاونوئیدهای گوجه فرنگی رقم دافنیس

تولید سبزی‌های گلخانه‌ای در مناطقی که دچار خشک‌سالی بوده و با کمبود آب مواجه می‌باشند، با چالش‌هایی مواجه است. پیوند سبزی‌ها در شرایط تنش، فرصت‌هایی را برای بهبود عملکرد به وجود می‌آورد. در این پژوهش، رشد و پاسخ‌های بیوشیمیایی گوجه فرنگی گلخانه‌ای دافنیس پیوند شده روی پایه‌های مختلف تحت سطوح مختلف آبیاری بررسی شد. در یک آزمایش گلخانه‌ای، هفت پایه متعلق به جنس سولانوم مورد استفاده قرار گرفت و گیاهان با سه دور آبیاری (با فاصله 3 روز به عنوان شاهد و 6 و 9 روز به عنوان تنش خشکی ملایم و شدید) در مدت چهار ماه آبیاری گردیدند. نتایج بیان‌گر اثرات قابل توجه دور آبیاری و پایه بر رشد و ویژگی های بیوشیمیایی بود. افزایش دور آبیاری باعث کاهش وزن تازه شاخساره، طول ریشه و عملکرد گردید. برخی از پایه‌ها (s. cheesmaniae, solanum lycopersicum var. cerasiforme) از نقطه نظر وزن تر شاخساره، طول ریشه و عملکرد نسبت به سایر پایه‌ها بهتر بودند. همچنین پایه‌ها بر تجمع ترکیبات فنولی کل، مجموع کربوهیدرات‌های محلول و مجموع فلاونوئیدها تاثیر داشتند   s. lycopersicum var.  cerasiforme و s. cheesmaniae میزان کمتری از این ترکیبات را نشان دادند. برهمکنش دور آبیاری و پایه برای وزن تازه ریشه، نسبت شاخساره به ریشه و محتوای پرولین برگ معنی ­دار بود. پایه‌های s. lycopersicum var. cerasiforme  و  s. cheesmaniae وزن ریشه را در شرایط خشکی شدید حفظ کردند، درحالی‌که s. nigrum در همین شرایط منابع خود را به رشد شاخساره اختصاص داد. محتوای پرولین برگ در شرایط تنش خشکی شدید و برخی ترکیب‌های پیوندی افزایش یافت. به‌عنوان نتیجه‌گیری، نوع پایه به طور قابل توجهی بر رشد و پاسخ‌های بیوشیمیایی گوجه فرنگی رقم دافنیس تحت شرایط کم‌آبیاری تاثیر گذاشت s. cheesmaniae  و s. lycopersicum var. cerasiforme رشد بهتری را نشان دادند، درحالی‌که برخی از پایه‌ها سطح بالاتری از ترکیبات بیوشیمیایی را داشتند. این یافته‌ها اهمیت انتخاب پایه را در افزایش تحمل به خشکی در کشت گوجه فرنگی مورد تاکید قرار داده و اهمیت برخی ترکیبات بیوشیمیایی را در پایش وضعیت آبی گوجه‌فرنگی گلخانه‌ای نشان می‌دهد.