effect of chitosan on morpho-physiological traits and regeneration of iris pseudacorus plantlets under in vitro conditions

Iris pseudacorus is a highly valuable ornamental and medicinal plant. chitin is one of the most abundant polysaccharides in nature and is widely used in agriculture for seed germination to stimulate plant growth. chitosan can be used as an antibacterial component and can increase plant resistance to diseases. this study was conducted based on a completely randomized design. treatments consisted of different concentrations of chitosan (0, 5, 10, 20, 40, 80, and 120 ppm) with five replications. morphological and physiological traits including leaf number, leaf weight, plantlets height, leaf area, percentage of regeneration, chlorophyll a, b and total, total phenol, and flavonoids were evaluated. results of the analysis of variance showed that chitosan significantly affected leaf number, regeneration percentage, phenol content, and leaf fresh weight. flavonoids, chlorophyll a and b, total chlorophyll were also significantly affected. results also showed that the highest (31.60 mg/g gallic acid) and lowest (15.51 mg/g gallic acid) total phenol content was obtained from 120 ppm chitosan and control samples, respectively. the highest flavonoid content (5.78 mm/g) was obtained by 120 ppm chitosan and the lowest value (3.20 mm/g) was recorded in the control treatment. in general, our investigation showed that chitosan had a positive effect on all measured traits. in most of the measured traits, the best chitosan concentration was 120 ppm.

اثر کیتوزان بر صفات مرفوفیزیولوژیکی و باززایی گیاهچه های iris pseudacorus در شرایط درون شیشه‌ای

زنبق زرد یک گیاه زینتی و دارویی بسیار ارزشمند است. کیتین یکی از فراوان­ترین پلی ساکاریدها در طبیعت است و به طور گسترده در کشاورزی برای جوانه ­زنی بذر به منظور تحریک رشد گیاه استفاده می­ شود. کیتوزان می تواند به عنوان یک ماده ضد باکتری استفاده شود و مقاومت گیاه را در برابر بیماری­ ها افزایش دهد. این مطالعه بر اساس طرح کاملا تصادفی انجام شد. تیمارها شامل غلظت­ های مختلف کیتوزان (0، 5، 10، 20، 40، 80 و 120 پی پی ام) با پنج تکرار بودند. صفات مورفولوژیکی و بیوشیمیایی شامل تعداد برگ، وزن برگ، ارتفاع بوته، سطح برگ، درصد باززایی، کلروفیل a، b و کل، فنل کل و فلاونوئیدها مورد ارزیابی قرار گرفتند. نتایج تجزیه واریانس نشان داد که کیتوزان بر تعداد برگ، درصد باززایی، محتوای فنل و وزن تر برگ تاثیر معنی‌داری داشت. فلاونوئیدها، کلروفیل a و b و کلروفیل کل نیز به طور قابل توجهی تحت تاثیر قرار گرفتند. همچنین نتایج نشان داد که بیشترین (31/60 میلی‌گرم در گرم اسید گالیک) و کمترین (15/51 میلی‌گرم در گرم اسید گالیک) فنل کل به ترتیب از 120 پی‌پی‌ام کیتوزان و نمونه شاهد به‌دست آمد. بیشترین مقدار فلاونوئید (mm/g  78/5)  توسط 120 پی پی ام کیتوزان و کمترین مقدار (mm/g 3/20) در تیمار شاهد به دست آمد. به طور کلی، این بررسی نشان داد که کیتوزان بر تمامی صفات اندازه­ گیری شده اثر مثبت داشت. در اکثر صفات اندازه­ گیری شده بهترین غلظت کیتوزان 120 پی پی ام  بود.