responses of broad bean to water polluted with three solid raw dyes

Textile dye wastes are significant sources of pollution on a global scale. numerous plants may survive and degrade various forms of poisons in contaminated settings. to survey broad bean (vicia faba l.) tolerance to three types of dye (acid yellow, acid red, direct blue) at five concentrations (0, 30, 50, 70, and 90 mg/l) during three growing stages (seedling, pre-flowering, flowering), a greenhouse experiment was conducted at the university of tabriz in 2020. the dye type did not affect the number of pods, fresh roots weight, leaf area, root length, proline content, and superoxide dismutase (sod) enzyme activity. the control treatment had the highest pods (3.22 numbers per plant), the maximum leaf area (13380 mm2), and the heaviest root fresh weight (9.40 g per plant). the number of pods per plant decreased by 42.05, 40.01, and 19.30 percent in the direct blue, acid red, and acid yellow, respectively, compared to the control. increasing the dye concentration decreased the pod number, leaf area, and root fresh weight. sod activity and proline content increased at the dye concentration of 90 mg/l. tolerance to maximum dye concentration by broad bean plants and increasing sod activity and proline content showed that this plant could survive this stressful condition. these findings allow us to propose broad bean as an efficient phytoremediation species.

پاسخ‌های باقلا به آب آلوده به سه رنگ خام جامد

پسماندهای رنگ نساجی منابع مهم آلودگی زیست محیطی در مقیاس جهانی هستند. گیاهان متعددی ممکن است تحت این شرایط زنده مانده و شکل­ه ای مختلفی از سموم را در محیط‌های آلوده تجزیه کنند. به منظور بررسی تحمّل باقلا (.vicia faba l) به سه نوع رنگ مختلف (اسیدی زرد، اسیدی قرمز، آبی مستقیم) در پنج دز مختلف (0، 30، 50، 70 و 90 میلی‌گرم بر لیتر) در طول سه مرحله رشدی (گیاهچه‌ای، قبل از گل‌دهی، گل‌دهی)، آزمایشی گلخانه‌ای در دانشگاه تبریز در سال 1398 انجام شد. نوع رنگ اثر معنی‌داری روی تعداد نیام، وزن تر ریشه، سطح برگ، طول ریشه، محتوی پرولین و میزان فعالیت آنزیم سوپراکسیددسموتاز نداشت. تیمار شاهد بیشترین تعداد نیام (3.22 عدد در بوته)، بیشترین سطح برگ (13380 میلی‌مترمربع) و سنگین‌ترین وزن تر ریشه (40.9 گرم در بوته) را داشت. تعداد نیام در هر گیاه به ترتیب 42.05، 40.01 و 19.30 درصد در آبی دایرکت، قرمز اسیدی، و زرد اسیدی نسبت به شاهد کاهش یافت.  افزایش غلظت رنگ باعث کاهش تعداد نیام، سطح برگ و وزن تر ریشه شد. در غلظت 90 میلی‌گرم بر لیتر، فعالیت سوپراکسیددسموتاز و محتوی پرولین افزایش یافت. تحمّل گیاهان باقلا به حداکثر غلظت رنگ و افزایش فعالیت سوپراکسیددسموتاز و محتوی پرولین نشان می‌دهد که این گیاه می‌تواند در این شرایط تنش‌زا سالم بماند. بر اساس این یافته‌ها می‌توان باقلا را به عنوان یک گونه برخوردار از توانایی گیاه­ پالایی معرفی کرد.