Evaluation of Seed Yield Stability of Barley Promising Genotypes Using Principal Coordinates Analysis

Analysis of the structure of genotype by environment (ge) interaction is essential in crop stability programs. to study the effects of ge interaction on the seed yield and identify stable genotypes of barley for warm and humid regions, 16 barley genotypes with two check cultivars were assayed in a randomized complete block design with four replications in gachsaran, moghan, khorramabad and gonbad regions for three years (2017-2019). combined analysis of variance for yield data of 12 environments (year/location combined) showed significant differences among environments and genotypes and significant ge interaction. the ge interaction was examined using principal coordinates analysis (pcoa). based on the deviation from the grand mean, 12 environments were divided into two main groups: five environments with higher mean yield and seven environments with lower mean yield. the most stable genotypes based on the minimum spanning tree and distance from the center of plots were g13 (2.43 kg/ha), g2 (2.38 kg/ha), g14 (2.29 kg/ha), which could be recommended for environments with a yield lower than the average mean of all studied environments. the results of the pcoa showed that the genotype g18 (2.32 kg/ha) was also located five times in the vertex positions of high cycles and so it can be recommended for favorable or high yielding environments.

ارزیابی پایداری عملکرد دانه ی ژنوتیپ های امید بخش جو با استفاده از تجزیه به مولفه های هماهنگ اصلی

تجزیه ساختار اثر متقابل ژنوتیپ و محیط در بررسی پایداری گیاهان ضروری می­باشد. به منظور بررسی اثر متقابل ژنوتیپ و محیط روی عملکرد دانه و شناسایی ژنوتیپ­ های پایدار جو در مناطق گرم و مرطوب، 16 ژنوتیپ­ جو به همراه دو رقم شاهد در قالب طرح بلوک ­های کامل تصادفی با چهار تکرار در چهار منطقه گچساران، مغان، خرم­آباد و گنبد به مدت سه سال (981396) ارزیابی شدند. تجزیه مرکب داده­ های عملکرد در 12 محیط نشان داد که ژنوتیپ­ ها و محیط­ ها اختلاف معنی­ دار داشتند و اثر متقابل ژنوتیپ و محیط نیز معنی­ دار بود. معنی­ دار بودن اثر متقابل نشان می ­دهد که عملکرد ژنوتیپ­ ها در محیط­ ها یکسان نبوده است. اثر متقابل ژنوتیپ و محیط با استفاده از روش چند متغیره تجزیه به مولفه­ های هماهنگ اصلی مورد تجزیه قرار گرفت. با در نظر گرفتن میانگین کل، 12 محیط­ به دو گروه با عملکرد بالاتر از میانگین کل ( (H و پایین­ تر از از میانگین کل (L) تقسیم شدند. با استفاده از نمودارهای MST و فاصله از مرکز نمودار، ژنوتیپ­ های G13 (43/2 تن در هکتار)، G2 (38/2 تن در هکتار) و G14 (29/2 تن در هکتار) برای مناطق با عملکرد کمتر از میانگین کل آزمایش مناسب و قابل توصیه بودند. در مناطق با عملکرد بالاتر از میانگین کل، ژنوتیپ ­های G2 (38/2 تن در هکتار)،  G9(24/2 تن در هکتار)، G18 (32/2 تن در هکتار) و G14 (29/2 تن در هکتار) چندین بار در راس نمودارهای MST قرار گرفتند  و قابل توصیه برای مناطق با عملکرد بیشتر از میانگین کل بودند.