thyroid hormones profile in holstein calves following dexamethasone and isoflupredone administration

Background: glucocorticoids are the steroidal drugs which are very widely used in large animal medicine. these agents have advantages in large animals but they have also been associated with many potential adverse effects, especially at high doses or prolonged use. objectives: the present experimental study was designed to clarify the effects of dexamethasone (dexa) and isoflupredone (iso), as the most common glucocorticoids in large animal medicine, on bovine thyroid hormones. methods: ten clinically healthy holstein calves (6-8 months old) were assigned into 2 equal groups. dexamethasone (1 mg/kg) and isoflupredone (1 mg/kg) were administered intramuscularly in dexa and isogroups, respectively, for two consecutive days. blood samples were taken at days 0 (before the 1stdose), 1 (before the 2 nd dose), 2, 3, 5 and 7, from all studied animals and serum concentrations of t3, t4, ft3 and ft4 were determined in all specimens. results: levels of t3 and t4 were decreased significantly after administration of both drugs. the concentrations of t3 and t4 in iso group were significantly lower than the dexa one (p<0.05). there were no significant changes in serum ft3 and ft4 levels following drug administration. conclusions: pharmacological doses of dexamethasone and isoflupredone have suppressive actions on the circulating levels of thyroid hormones in holstein calves possibly via inhibition of tsh production at hypothalamic- pituitary-thyroid level.

پروفایل هورمون های تیروئیدی متعاقب تجویز ایزوفلوپردون و دگزامتازون در گوساله های هلشتاین

زمینه مطالعه: گلوکوکورتیکوئیدها داروهای استروئیدی هستند که به طور گسترده در طب دام های بزرگ مورد استفاده قرار می گیرند. این داروها منافع متعددی در دام های بزرگ دارند اما مضراتی نیز در استفاده طولانی مدت یا در مقادیر بالا ممکن است مشاهده شود. اهداف: مطالعه تجربی حاضر به منظور مشخص ساختن تاثیر دگزامتازون و ایزوفلوپردون، به عنوان دو گلوکوکورتیکوئید رایج در دام های بزرگ، بر هورمون های تیروئیدی گاو انجام شد. روش کار: تعداد 10 راس گوساله هلشتاین به ظاهر سالم (6 تا 8 ماهه) در دو گروه مساوی وارد شدند. دگزامتازون (1 میلیگرم/کیلوگرم) و ایزوفلوپردون (1 میلیگرم/کیلوگرم) به ترتیب به گروه های دگزا و ایزو در دو روز متوالی از طریق داخل عضلانی تجویز شدند. نمونه های خون در روز صفر (قبل از اولین تجویز دارو)، 1 (قبل از دومین تجویز دارو)، 2، 3، 5 و 7 از تمام حیوانات مورد مطالعه اخذ شد و غلظت های سرمی T3، T4، fT3 و fT4 در تمامی نمونه ها مورد سنجش قرار گرفت. نتایج: مقادیر T3 و T4 به طور معنی داری پس از تجویز هر دو دارو کاهش یافت. میزان T3 و T4 در گروه ایزو به طور معنی داری کمتر از دگزا بود (05/0>P). تغییرات معنی داری در سطوح سرمی fT3 و fT4 متعاقب تجویز این داروها مشاهده نشد. نتیجه گیری نهایی: مقادیر فارماکولوژیک دگزامتازون و ایزوفلوپردون اثرات مهاری بر سطوح سرمی هورمون های تیروئیدی گوساله های هلشتاین داشت که احتمالا از طریق مهار تولید TSH در سطح هیپوتالاموسهیپوفیزتیروئید است.