attenuating effects of α-tocopherol on cytarabine-induced toxicity in parotid salivary gland of rabbits: a histological and immunohistochemical study

Background: cytarabine is considered a cornerstone of treating acute leukemia. xerostomia is among the adverse effects that can dictate treatment cessation or the use of some agents that decrease its cytotoxic effects.objectives: this study aims to identify the histological effects of cytarabine on the rabbits’ parotid gland and to assess the ameliorating α–tocopherol impact on these effects.methods: the study rabbits were separated into 4 groups. group a (control) was given 1 ml of intraperitoneal (ip) injection of normal saline/day for 10 days. group b received α-tocopherol (800 iu) by gavage for 10 days. group c received cytarabine (60 mg/kg/d) ip for 10 days. group d received α-tocopherol (800 iu) by gavage before injection of cytarabine (60 mg/kg) at the same time for 10 days. the rabbits were euthanized, and tissue preparation for analyzing microscopically and immunohistochemically for b-cell lymphoma 2 (bcl-2) and tumor-necrosis-factor (tnf)-α was achieved. results: microscopically, group b’s parotid salivary gland sections revealed increased thickness of connective tissue of the trabeculae, degeneration, and necrosis of serous acini cells with aggregation of inflammatory cells. in contrast to the histopathological alteration of the glands in group c, which is characterized by intact serous acini, intercalated duct, and normal thickness of trabeculae, in the cytarabine group, tnf-α immunohistochemical expression was of grade 3 and in the cytarabine with α-tocopherol group was of grade 1. the bcl-2 immunohistochemical expression in the cytarabine group was of grade 0, and in the cytarabine with α-tocopherol group was of grade 1. conclusion: α-tocopherol decreases cytarabine toxicity in the rabbits’ parotid salivary glands.

اثرات کاهش دهنده آلفا توکوفرول بر سمیت ناشی از سیتارابین در غده بزاقی پاروتید خرگوش: یک مطالعه بافت شناسی و ایمونوهیستوشیمی

زمینه مطالعه: بسیاری از ترکیبات به‌عنوان آلاینده‌های استروژن شناخته می‌شوند. اجزای استروژنی ممکن است از طریق غذا وارد بدن شوند.هدف: هدف از این مطالعه، بررسی نظام‌مند تعیین انواع آلاینده‌های استروژن و غذاهایی که عمدتاً به این ترکیبات آلوده هستند و همچنین روش‌های تشخیص رایج آن‌ها بود.روش کار: مطالعات پژوهشی با کلیدواژه‌های استروژن، شناسایی و غذا به‌طور نظام‌مند در پایگاه‌های اطلاعاتی پابمد و اسکوپوس جست‌وجو شدند. علاوه‌براین در پایگاه‌هایی چون گوگل‌اسکالر و ساینس‌دایرکت هم مورد جست‌وجو قرار گرفتند.نتایج: درمجموع 221 مطالعه بدون توجه به زمان انتشار به دست آمد. در ابتدا غربالگری اولیه صورت گرفت و سپس ارزیابی کیفی مقاله انجام شد. درنهایت تنها 9 مقاله براساس معیارهای خروج و ورود انتخاب شدند. در بین غذاهای مختلف، بیشتر ترکیبات استروژنیک در غذاهای دریایی شناسایی شد. این موضوع موید آن است که ترکیبات استروژنی در حال ورود به آب‌ها هستند. بیشترین ترکیب گزارش‌شده هم بیسفنول a بود. برای ارزیابی زیست‌سنجی از کشت سلولی و برای تحلیل از روش کروماتوگرافی مایع استفاده شد.نتیجه‌گیری نهایی: در ارزیابی این ترکیبات از روش تحلیلی و زیست‌سنجی استفاده می‌شود. اکثر مطالعات نشان دادند که روش سنجش زیستی نیز معتبر است.