Histomorphometric Analysis of Skin and Stress Indices of Nile Tilapia (Oreochromis Niloticus) Exposed To Different Concentrations of Ammonia

Background: intensive aquaculture, which is always associated with high concentrations of nitrogen pollutants, can lead to increased economic damage and energy loss, and increased fish mortality. objectives: this study aimed to investigate the histomorphometry of the skin and stress indices of the nile tilapia on exposure to different concentrations of ammonia. methods: in this study, nile tilapia fingerlings were prepared and kept in the tub for adaptation, oxygenation, and feeding. a range finding test was performed on the fishes to find the ammonia killing range. then, an acute toxicity test was performed on tilapia fish for 96 hours. for sub-lethal toxicity studies, 120 nile tilapia fry were divided into 4 groups, including three groups based on different percentages of lc50 96 h (10, 20, and 30% lc50 96h) and a control group. the groups were exposed to ammonia for 14 days in an environment with constant temperature and ph control. finally, histological examination and stress indices were performed on fish. results: the results showed that a higher concentration of ammonia resulted in tissue damage, including discoloration and skin blackening, and behavioral changes, including swallowing air from the water surface, decreased appetite and decreased mobility which finally resulted in death in these animals (p≤0.05). the highest and lowest glucose levels were reported for the control group and 2.7 mg/l. in addition, stress indices were significantly increased in experimental groups (p≤0.05). conclusions: the data obtained from this study showed that increasing the amount of ammonia can lead to irreversible tissue damage to the structure of the skin and other tissues. in addition, the increase in oxidative stress in the nile tilapia was due to the increase in ammonia, which led to lesions in these fish.

تجزیه و تحلیل هیستومورفومتریک پوست و شاخص های استرس ماهی تیلاپیا نیل (Oreochromis niloticus) در معرض غلظت های مختلف آمونیاک

زمینه مطالعه: آبزی پروری به صورت فشرده همواره با غلظت بالای آلاینده های نیتروژن همراه است، که این امر می تواند منجر به افزایش خسارت اقتصادی و اتلاف انرژی و افزایش مرگ و میر ماهی ها شود.هدف: این مطالعه با هدف بررسی هیستومورفومتری پوست و شاخص های استرس ماهی تیلاپیا ی نیل طی مواجهه با غلظت های مختلف آمونیاک انجام شد.روش کار: در این مطالعه ماهیان جوان تیلاپیا نیل تهیه و برای سازگاری، هوادهی و تغذیه در وان نگهداری شدند. آزمایش محدوده یابی بر روی ماهی ها برای یافتن محدوده کشنده آمونیاک انجام شد. سپس آزمایش سمیت حاد بر روی ماهی تیلاپیا به مدت 96 ساعت انجام گرفت. برای مطالعات سمیت تحت کشنده، 120 قطعه بچه ماهی تیلاپیا نیل به 4 گروه شامل: سه گروه بر اساس درصدهای مختلف LC50 96h (10، 20 و 30 درصد LC50 96h) و یک گروه کنترل تقسیم شدند. گروه ها به مدت 14روز در محیطی با دمای ثابت و pH کنترل شده در معرض آمونیاک قرار گرفتند. در نهایت مطالعات بافتی و فاکتورهای استرس بر روی ماهیان انجام گرفت.نتایج: نتایج نشان داد که غلظت بالاتر آمونیاک منجر به آسیب بافتی از جمله تغییر رنگ و سیاه شدن پوست و تغییرات رفتاری از جمله بلع هوا از سطح آب، کاهش اشتها،کاهش تحرک و در نهایت منجر به مرگ ماهی شد (P≤ 0.05). بالاترین و کمترین میزان گلوکز به ترتیب برای گروه کنترل و تیمار 7/2 میلی گرم در گزارش شده که پس از مواجهه با آمونیاک به طور معنی داری افزایش یافت (P≤ 0.05). همچنین شاخص‌های استرس در گروه‌های آزمایشی بویژه در مقادیر بالا به ‌طور معنی‌داری افزایش یافت (P≤ 0.05).نتیجه گیری نهایی: داده های به دست آمده از این مطالعه نشان داد که افزایش میزان آمونیاک می تواند منجر به آسیب غیرقابل برگشت بافتی به ساختار پوست و سایر بافت ها شود. علاوه بر این، افزایش استرس در تیلاپیا نیل به دلیل افزایش آمونیاک که منجر به ضایعاتی در این ماهی ها شد.