study of anti-nociceptive role of the manna of hedysarum and the neurotransmitter systems involved in mice

Background: pain is an unpleasant experience that serves as a survival mechanism and is mediated via the central and peripheral nervous systems. manna of hedysarum, also called persian manna or taranjebin, is known to have medical properties in persian traditional medicine. objectives: the main purpose of the current paper is to determine the possible antinociceptive effect of manna of hedysarum as well as the neurotransmitter systems involved, in mice. methods: the first experiment was designed to reveal the effective dose of manna of hedysarum. adult male albino mice were injected with manna of hedysarum (100, 200, and 400 mg/kg) ethanolic extract (mhee) or morphine (5 mg/kg). in experiment 2, mhee (400 mg/kg), naloxone (2 mg/kg), and mhee (400 mg/kg) plus naloxone (2 mg/kg) were injected. experiments 35 were similar to experiment 2, except that naloxone was replaced with lngnitro arginine methyl ester (10 mg/kg), cimetidine (12.5 mg/kg), and cyproheptadine (4 mg/kg). then the formalin test was performed, and the paw licking time was measured. results: based on the findings, mhee reduced the pain response in a dosedependent manner (p<0.05). the coinjections of mhee with mentioned antagonists significantly decreased the antinociceptive effect of mhee on the licking and biting time of the injected paw (p<0.05). conclusions: these findings suggest that mhee has an antinociceptive effect in mice and possibly acts on opioidergic, nitrergic, histaminergic and serotonergic systems

مطالعه اثرات ضد دردی عصاره ترنجبین و شناسایی سیستم‌های نوروترانسمیتری دخیل در موش سوری

زمینه مطالعه: درد یک تجربه ناخوشایند است که به عنوان مکانیسم برای بقا مطرح هست و توسط سیستم عصبی مرکزی و سیستم عصبی محیطی میانجی‌گری می‌شود. ترنجبین که به اسامی دیگری از جمله مان ایرانی و مان گیاه خارشتر نیز شناخته می‌شود، خواص دارویی متفاوتی در طب سنتی ایران دارد.هدف: در مطالعه حاضر اثرات ضد دردی عصاره ترنجبین و مسیرهای عصبی آن در موش سوری بررسی شد.روش کار: آزمایش اول به منظور تعیین دوز موثر عصاره اتانولی ترنجبین صورت گرفت. در این آزمایش دوز mg/kg100 ، mg/kg200 و mg/kg400 و مورفین (mg/kg5) به صورت داخل صفاقی به موش‌ها تزریق شد. در آزمایش‌های 25 برای شناسایی مسیرهای عصبی از تزریق دوز موثر عصاره ترنجبین همراه آنتاگونیست‌های مختلف استفاده شد و در هر آزمایش از تزریق زیرپوستی فرمالین در کف پای راست به منظور تست درد استفاده شد و مدت زمان لیسیدن و جویدن پا ثبت شد. به منظور تجزیه و تحلیل داده‌ها، نتایج حاصل توسط آنالیز واریانس یک طرفه مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته و برای بررسی مقایسات میانگین بین گروه‌ها در سطح معنی‌داری(P≤0. 05) از تست چند دامنه‌ای توکی استفاده گردید.نتایج: براساس نتایج به دست آمده ترنجبین باعث کاهش پاسخ درد به‌صورت وابسته به دوز می‌شود. تزریقات ترنجبین همراه آنتاگونیست‌های ذکر شده به‌طور معنی داری موجب کاهش اثر ضد دردی ترنجبین و افزایش مدت زمان جویدن و لیسیدن کف پا در موش‌ها شدند.نتیجه‌گیری نهایی: با توجه به نتایج به دست آمده، عصاره اتانولی ترنجبین اثر ضد دردی وابسته به دوز دارد و باعث کاهش هر دو فاز اول و دوم درد می‌شود و اثر ضد دردی خود را از مسیرهای اپیوئیدرژیک، هیستامینرژیک، نیترارژیک و سروتونرژیک میانجی گری می‌کند.