study of human igg and ige antibodies against bee (apis mellifera) venom

Background: bee venom contains various biomolecules, such as enzymes, peptides, and amines. the immune system produces igg antibodies against bee venom proteins. however, ige antibodies may also be developed in allergic individuals.objectives: in this study, immune responses, including igg and ige reactions to bee venom were assessed in various individuals, using the immunoblotting technique. methods: serum samples were collected from 20 people of three major groups, namely beekeepers, allergic individuals, and normal people. venom samples of honey bees and wild bees were collected from the suburbs of tehran, iran. furthermore, commercial honey bee venom samples extracted from apis mellifera and samples of wild bees extracted from polistes and vespula were purchased from france. immunoblotting was carried out using the sera of subjects and anti-human igg and ige coupled to horseradish peroxidase. results: the results of sodium dodecyl sulfate-polyacrylamide gel electrophoresis showed similar protein bands in iranian and european honey bee venoms, including α-glucosidase (170 kda), api m (100 kda), acid phosphatase (49 kda), hyaluronidase (43 kda), phospholipase a2 (17 kda), and melittin (2 kda). in wild bees, two bands were found with the molecular weights of 35 and 25 kda belonging to antigen 5 and phospholipase a1, respectively. these were not observed in honey bee venoms. immunoblot analysis revealed that all the mentioned proteins were immunogenic and allergenic in different individuals. hyaluronidase, as well as phospholipases a1 and a2, were the major allergens in most individuals, while ige reaction to melittin was only reported in one person.conclusions: in conclusion, studies on antibodies against bee venoms can be useful in immunotherapy. different people indicated distinct allergenic patterns. therefore, further similar assays are recommended before, during, and after immunotherapy.

مطالعه آنتی بادی های IgG, IgE زهر زنبورعسل آپیس ملیفرا در انسان

زمینه مطالعه: زهر زنبورعسل دارای بیومولکول‌های مختلف از جمله آنزیم‌ها، پپتیدها و آمین‌ها است. سیستم ایمنی علیه پروتئین‌های زهر زنبورعسل  IgG تولید می‌نماید همچنین در افراد آلرژیک ممکن است IgE نیز تولید شود.   هدف: در این مطالعه، پاسخ ایمنی (واکنش‌های IgE و IgG) علیه زنبورعسل با استفاده از روش ایمنوبلاتینگ در افراد مختلف سنجش می‌شود. روش‌کار: نمونه‌های سرمی، از 20 فرد مختلف در سه گروه زنبورداران، افراد آلرژیک و افراد سالم جمع‌آوری گردید. زهرهای زنبورعسل معمولی و وحشی اطراف شهر تهران جمع‌آوری شد. همچنین زهرهای تجاری زنبورعسل (مستخرج از آپیس ملیفرا)وزنبورهای وحشی(مستخرجاز پولیستس و وسپولا) از کشور فرانسه خریداری گردید. ایمونوبلات با استفاده از آنتی‌بادی‌های ضدایمونوگلوبولین G انسان و ضدایمونوگلوبولین E انسان کونژوگه شده با HRP  انجام شد. نتایج: نتایج SDSPAGE حضور باندهای مشترکی را در زهرهای مختلف زنبورعسل ایرانی و اروپایی شامل آلفاگلوکوزیداز (170 کیلودالتون)، Api m  (100 کیلودالتون)، اسید فسفاتاز (49 کیلودالتون9)، هیالورونیداز (43 کیلودالتون)، فسفولیپازA2   (17 کیلو دالتون) و ملیتین ( 2 کیلودالتون) را نشان داد. در عصاره زهر زنبورهای وحشی دو باند با وزن‌های مولکولی 35 و 25 کیلودالتون مربوط به آنتی‌ژن 5 و فسفولیپازA1  نیز مشاهده شد که در زهر زنبورعسل معمولی وجود نداشت. آنالیز ایمونوبلات نشان داد که تمام پروتئین‌های مذکور به نوعی در افراد مختلف ایمونوژن و آلرژن بوده‌اند. اما هیالورونیداز و فسفولیپاز A2  در بیشتر افراد، آلرژن بودند. در حالی که واکنش IgG به ملیتین تنها در یک فرد مشاهده شد. نتیجه‌گیری نهایی: مطالعه بر روی آنتی‌بادی‌های ضد زهر زنبورعسل می‌تواند در ایمونوتراپی مفید واقع شود. ار آن جایی که افراد مختلف، الگوهای آلرژنیکی مختلفی را نشان می‌دهند، لذا به نظر می‌رسد که بررسی‌های مشابه بعدی قبل، بعد و در طی دوره ایمونوتراپی می‌تواند مفید واقع شود